Falastin Muxtoriyati rahbari Mahmud Abbos ikki tomonlama nizoni qurolsiz va “ikki davlat ikki xalq uchun” shiori asosida hal qilish tarafdori ekanligini tasdiqlagach, Isroil prezidenti Shimon Peres o’z hukumatini unga “tinchlik qo’lini” uzatishlikka chaqirdi.
Abbos isroil televideniesiga bergan bayonotida, Falastin uning uchun 1967 yilgi chegaralar bilan cheklanganligining (Iordan daryosining g’arbiy sohili, Sharqiy Quddus, G’azo sektori) va u tashlab chiqib ketilgan arab hududlariga, shu jumladan o’zi tug’ilgan Safed shaxriga da’vo qilmasligining tushunchasini berdi.
“Abu Mazen (Abbosning tahallusi) o’z so’zlari va amallari bilan Isroilning tinchlik sari yo’nalishida haqiqiy sherigi bor ekanligini isbotladi. Bular muhim so’zlardir va biz barchamiz ularga hurmat bilan munosabat bildirishimiz kerak”, – bayon qildi Peres.
Peres, shuningdek, Isroil tinchlikka intiluvchi mamlakat ekanligini aytdi va “shu sifatda biz Abu Mazendek etakchiga tinchlik qo’lini dadil uzatishimiz kerak, chunki, u va uning masalaga jasur yondashuvi bilan tinchlikka erishishlikka qatiy umid bor”, – deb qo’shib qo’ydi.
Avvalroq, Falastin Muxtoriyati rahbari Mahmud Abbos isroilliklarga, yangi qurolli qo’zg’olonga yo’l qo’ymaslikka va mustaqillikka erishish uchun faqat tinchlik yo’li bilan kurashishlikka va’da qilgan. “Men o’z lavozimimni egallab turar ekanman, uchinchi qurolli intifoda bo’lmaydi”, – dedi Abbos isroillik muhbir savollariga javob bera turib. “Biz terror, kuch va quroldan foydalanishlikni xoxlamaymiz. Biz diplomatiyani, siyosatni, muzokaralarni ishga solmoqchimiz. Biz tinchlik asosidagi qarshilikni qo’llamoqchimiz. Va tamom”, – ta’kidladi u.
Eslatib ketish lozimki, Falastinliklar, Isroil bilan muzokaralar jarayoni natija berishidan umidsizlangach, o’zlarining BMTdagi huquqiy holatini yuqorilatishga urinishmoqda. Sentyabr oyida ular, kuzatuvchi-davlat huquqini berishlikni so’rab, BMT Bosh Assambleyasiga talabnoma yo’llashgan va ijobiy natijaga umid bog’lashgan.
Turkiston:
Abbosning shu yo’nalishdagi xarakatlari, xatto to’la muvoffaqqiyatga erishganida ham, mag’lubiyatdir. U baqo g’arizasidan kelib chiqib, etakchilikka bo’lgan intilishida Falastin xalqi oldida o’zini ishbilarmon qilib ko’rsatmoqda. Lekin kufrning roziligi ostida tuziladigan har qanaqangi mustaqillik to’g’risidagi re’jalarning oxiri kesik. Bunga ilgarigi Falastin ozodligi xarakatlariga boshchilik qilgan Arofot xalok bo’lganidan kegin, orqasida Yevropalik ayoliga qolib ketgan Yevropadagi boyliklari, uning xarakatlarining yagona maxsuli ekanligini ko’rgan edik. Abbosning tinchlik yo’li bilan Falastin masalasini Falastinda xal qilish rejasini qo’llash mumkin. Lekin bu tinchlik xarakatlari, butun dunyo musulmonlarini Falastinni yaxud bosqinchilaridan ozod qilishga chorlash, ularni elkalaridagi shu majburiyatlaridan ogox qilish kabi natijali yo’nalishda olib borilishi lozim. Shunda butun dunyo musulmonlari, Alloh oldidagi o’z majburiyatlarini his qilib, ularga berilgan boshqaruv salohiyatlaridan to’g’ri foydalanib, oralaridan taqvodor bir insonni Xalifa qilib saylab oladilar. Masala mas’uliyati to’la Xalifaga o’tgach, Insha Alloh Xalifa bu ishni uzoqqa cho’zib o’tirmaydi.
