Turkiston:
Aslida AQShni, Suriyani urishdan nima to’syapti? Xaqiqatdan ham Peterburgda o’tkazilgan oxirgi sammitmitdagi Rossiya bosh katta davlatlarmi yoki AQShning ichki siyosatidagi kelishmoqchiliklarmi? Balki bularning hammasi Islom bilan borayotgan mafkuraviy kurashda, ularga manfaat keltirishida gumon paydo bo’lib borayotganidandir. Lekin ular oxirgi paytda, bari bir vaziyatni qo’lga olishga xarakat qilib ko’rishadi.
AQShning maqsadi, shu yo’l bilan, huddi Frantsiya Liviyada qilganidek, harbiy aralashuvlar bilan Suriya vaziyatini o’z qo’liga olish edi. Lekin u har tomonlama o’lchab ko’rdi, vaziyat u o’ylaganchalik emas. Ya’ni Saudiya bosh arab o’lkalari hatto Turkiya bu harbiy boshqinchilikni yoqlaganida, Suriya xalqi ham bu boqinchilikni qo’llab yuborarmikin degan umid bor edi. Lekin bunday bo’lmadi. Bu esa, AQShning rejalariga zid xolat edi.
U shu yo’l bilan Suriya xalqini ikkiga yoki undan ham ko’pga bo’lib, uni Asad ustidan g’alabasini tan olgan guruhni etakchi guruhga aylantirib, koalitsiya muxolifotini ularning qo’llovi bilan hokimiyat teppasiga olib kelmoqchi bo’ldi. Shu bilan u, mintaqadagi vaziyatga Rossiya va uning shu ishdagi ittifoqdoshlarini har qanday aralashuvlariga barham bergan bo’lar edi. Lekin urushni to’xtatish niyati yo’q edi.
Abama oxirgi nutqlarida, xaqiqatda rejasi barbot bo’lganini zimdan tan oldi. U kongres talablarining birortasiga ochiq javob bera olmadi. Bu harbiy yurish nima manfaat keltirishi va maqsad nima degan yo’nalishdagi savollarga javob bera olmadi. U rejasi barbot bo’lganini, Asadning rejimini yo’q qilish niyati yo’qligini va bu ish muvozanatni buzishi mumkinligini aytish bilan tan oldi. So’ng Rossiya bilan muzokaralar eshigi ochiqligini aytganida, ilgarigi rejaga qaytganiga ishora qildi.
Abamaning bu xatosini anglab etgan Putin, sammitga Rossiyaga kelganida uni xatto kutib olmadi. Chunki bu xato yurish nafaqat Rossiyaga, balki boshqa kufr katta davlatlarining ham manfaatlariga zid edi.
Ammo AQSh Shom o’lkasini o’rab oldi. Lekin harbiy ishlar qanday olib borishning endigi xarakatlari, dunyo musulmonlarining munosabatlariga ham bog’liq bo’ladi.
Mafkuraviy quvvatning va kurashning qudrati juda kuchli ekanini ummat seza boshladi. Suriyadagi ko’rib turgan jarayonlar, ya’ni shuncha katta qudrat, dunyo teng kela olmaydigan harbiy quvvat, xalqning idiologik dunyoqarashlari oldida, metallolomlarga aylandi. Yaqin kelajakda shu quvvat ularni o’z yurtlariga qanday chekintirishini ko’rsatadi Insha Alloh.
