Suriya prezidenti Bashar Asad eskidan Rossiyaning emas, G’arbning do’sti bo’lgan. Bu haqida Rossiya Tashqi ishlar vazirligining matbuot kotibi Mariya Zaxarova ma’lum qildi. Zaxarovaga ko’ra, Rossiya Suriya prezidenti Bashar Asadni shaxs sifatida qo’llab quvvatlash uchun Suriya masalasiga aralashmagan, balki Suriyaning qonuniy hukumatini qo’llab quvvatlash maqsadida Suriyaga kirgan.
Jurnalistlarning savollariga javob bergan Zaharova “Biz qo’llab quvvatlagan taraf Asadning shaxsi emas. Asad bir vaqtlar bizning emas, G’arbning do’sti bo’lganligini hech kim unutmasligi kerak”, deya ta’kidladi.
Zaharova so’zlarini quyidagicha davom ettirdi: “Biz qonuniy hukumat o’z o’rnida qolishini qo’llab quvvatlash uchun Suriyaga kirdik. Zero Suriyada davlat prezidenti ketsa, uning bilan birga hukumat ham, armiya ham tarqalib ketishini bilardik. Biz buni Liviya misolida ko’rdik”.
Zaharovaga ko’ra, Rossiya havo kuchlarining Suriyaga joylashtirilishining sababi ham Suriya rejimi qulashining oldini olish va terrorizmga qarshi kurash bo’lgan. Biroq Zaxarova Suriya hukumatini qulashdan saqlab qolish nima uchun Rossiyaga kerak bo’lib qolganligi haqida batafsil to’xtalmadi.
“Suriyadagi fuqarolar urushida Rossiya Asadni qo’llab quvvatlash uchun o’z havo kuchlarini Suriyaga jo’natganligini aytishmoqda. Agar Rossiya 2011 yil yoki 2012 yilda, ya’ni fuqarolik urushi sifatida ta’riflash mumkin bo’lgan davrda o’z qo’shinlarini Suriyaga yuborgan bo’lsa edi, shunday deb aytish mumkin bo’lardi. Biroq bunday bo’lmadi”, deyish bilan kifoyalandi Rossiya Tashqi ishlar vazirligining matbuot kotibi.
Turkiston:
Haqiqatdan ham Asad va Suriya rejimi Rossiyadan ko’ra ko’proq AQShga yaqin. Asad ham Rossiyaga hech qachon suyangan emas. U Rossiyaga, AQSh uni himoya qilish uchun yollagan soqchisi sifatida qaraydi. Rossiyani Asad, o’zi singari AQShning katta loihasidagi bir figura, ya’ni Islom va musulmonlarga qarshi ulkan loihaning kichik va itoatkor detallaridan biri deb biladi. Faqat Rossiya yirik va harbiy potentsiallari jihatidan imkoniyatlari kengroq. Lekin xalqaro siyosatda, mamlakatlarning vaznlari faqat harbiy quvvatlari bilan o’lchanmaydi. Hatto harbiy quvvat, mustamlakachi davlatlarning olam mamlakatlarini boyin sundirish jihatida oxirgi o’rinda keladi. Avvalida siyosiy, iqtisodiy va saqofiy mustamlaka qilish sohalari turadi. Harbiy mustamlaka esa, oxirgi va zaif chora tadbirlardan hisoblanib, biror mamlakat harbiy quvvat bilan bosib olingan taqdirda ham, uni saqofiy va siyosiy tomonlari qo’lga olinmasa, bosqinchi davlat uchun juda katta muammolar olib kelishi mumkin. Buni Afg’onistonni bosib olgan SSSR va keyin yana bosib olishga urinib ko’rgan AQSh kabi bosqinchilarni, u erni qanday xorlarcha tashab chiqib ketishgani misolida ko’rdik.
Zaxarovaning yolg’on gapi esa, Rossiya u erga qonuniylikni saqlab qolish maqsadida kirgani yoki olamiy terrorizmni oldini olish uchun degan gaplarida. Rossiya hozir xalqaro vaziyatni emas, o’z ichki ahvolini ham eplay olishi amri mahol bo’lib turipti. Suriyaga Rossiyani Putinning rejimi olib kirib oldi. Maqsadi AQSh bilan hamkorlik qilayotgandek ko’rinish va Rossiyaning ichki krizisga kirib borayotganida, uni urush holatida ushlab turish. Chunki krizis holati kirib kelaverishi, fuqorolarda bu holatni kirib kelish sabablari va unga kim aybdor degan savollarni paydo qiladi.
AQSh esa, Putinni shu boshi berk ko’chadan topib olib, uni o’z manfaati tomon yo’naltira boshladi. Ukrainadan tortib chiqqan bo’lib hatto Yevropa davlatlari oldida ham obruy topdi. Rossiyani vosita qilib, Suriyani bambardimon qilib, Yevropani qochqinlar muammosiga giriftor qilib, Putinni o’ch alamini olib bergan ham bo’lib ko’rinayapti. AQSh, haqiqatdan ham bir o’q bilan bir necha quyonlarni urib borayapti. Undan, go’yoki hammasi xursand yoki hammasi qo’rqishayotganini berkitishayapti.
