ULARDAN AYRIM KIShILAR OZ AHDIGA VAFO QILDI
Tojikistondagi Hizbut Tahrir faoliyati boshlangandan buyon uning bir necha a’zolari Tojikiston tog’ut hukumati panjaralari ortida shahid b?lishdi. Ushbu hizb faoli b?lgan Abduvali Yusupov ham shulardan biridir.
U kishi 2009 yil tog’ut hukumat zindonlaridan birida 73 yoshida olamdan otdi. Alloh u kishini mag’firat qilsin va Ozining keng rahmatiga olsin.
Biz quyida u kishi hayotidagi ba’zi lavhalarni gavdalantiradigan bir maqolani keltirdik. Ushbu maqola muallifi ham da’vat yolida zolimlar zulm-zorovarligiga uchrab, hayotining bir qismini ushbu Alloh yolidagi kishi xizmatida otkazgan. Kunlardan birida kamera eshigi taraqlab ochilib, eshik oldida boshida chiroyli telpak, egnida uzun baxmal qora chopon, oyog’ida mahsi-kalish bolgan 70 yoshlar atrofidagi oppoq soqolli nuroniy bir cholga kozim tushdi. Avvaliga ozimcha “bu zolimlar yana bir begunoh oddiy ozbekistonlik fuqaroni josuslik gumonida ushlab keldi”, deb oyladim.
Keyinchalik surishtirsak, bu kishi 70 yoshdan otgan unjilik Yusufov Abduvali bobo bolib, Hizbut Tahrir a’zoligida gumon qilinib hibsga olingan ekanlar. Biz ushbu xabardan bir tomondan g’amgin bolsak, boshqa tomondan xursand bolardik.
Allohning bu ustivor bandasi tarafidan qilingan har bir amal hech qachon ta’sirsiz qolmasdi, balki biz yoshlarga ibrat bolardi. Abduvali boboni taniganlar u kishining hibsga olinishdan oldingi faoliyatlari haqida quyidagicha hikoya qiladi: Abduvali bobo oz oila ahllari bilan birga hizb fikrlari kelmasdan oldin ham Islomga amal qilishga, islomiy ilmlarni organishga hamda Islom asosida yashashga intilardi. Hizb fikrlari kelganda esa u kishi birinchilardan bolib hizb halqalarida dars olishga kirishdi. Ushbu fikrlarga qanoat hosil qilgach, faoliyat olib borishga shoshildi. U kishi faoliyat olib borishda hamisha musobaqa qilib, ancha-muncha hizbiy yigitlarni ortda qoldirardi. Halqa darslariga kelsak, halqa joyi va vaqtidan qat’i nazar – xoh piyoda bolsin yoki ulovda, xoh issiq bolsin yoki sovuq – u kishi keksa bolishlariga qaramasdan birinchilardan bolib tayinlangan makonda hozir bolardi. Oylik halqalarning birida mushrif “hizb yigitlari” degan iborani kop takrorladi. Halqa oxirida esa Abduvali bobo: “Bu ishlar hizb yigitlariga xosmi? Unda biz qariyalar-chi?!” deb soradi. Mushrif esa boboning g’ayratidan shodlanib: “Bobojon, siz ham hizb yigitlaridansiz”, deb javob berdi.
Shunda boboning qalbi taskin topib, yuziga tabassum yugurdi. Abduvali bobo kunduzi bolsin yoki kechasi hizb varaqalarinei tarqatishda oz ixtiyorlari bilan ishtirok etardi. Yigitlar: “Bobojon, siz borib damingizni oling, bu bizning ishimiz” desa ham, u kishi: “Yoq, meni bu ishdan mahrum qilmanglar. Sizlardan iltimos qilaman” deb 10tadan 20tagacha varaqani olib tarqatardi. Ish oxirida esa “Menga yana varaqa beringlar, tanishlarimga ham berib chiqayin” deb yana shunga varaqa bilan ketardi.
Abduvali bobo Alloh y?lida mol-mulklarini ayamay sarflardi, hatto oy oxirida chontaklarida pullari qolmasdi. Masjidlarda hech bir malomatchining malomatidan qorqmay Xalifalikni tiklanishini sorab duo qilardi hamda imom-xatiblarni ham shu ishga undardi. Imom-xatiblar davlat topshirig’iga qaramasdan hizb fikrlariga qarshi gapirishda u kishidan hayiqishardi.
Milliy xavfsizlik idorasi (KNB) xodimlari Abduvali boboni hibsga olish uchun kelganda u kishi: “Men senlarni qachon kelib meni hibsga olarkinsanlar deb anchadan beri kutardim. Alloh yolida hibsga olinib, shu yolda jon berish mening orzu-havasimdir” degan ekanlar. Buni eshitib men hayratda qoldim va iymonimga iymon qoshildi. Shu paytdan boshlab Allohning bu sevimli bandasiga yaqinlashib, uning xizmatlarini ado qilishni qasd qildim! Natijada esa u kishining shunday sifatlariga guvoh boldimki, bunday sifatlarni boshqa qariyalarda uchratmaganman. Abduvali bobo kuchli taqvo egasi, chiroyli sabr-tahammul qiluvchi, Alloh va Rasulini barcha narsadan afzal koruvchi hamda Alloh uchun jonini berishga tayyor kishi edi. U kishi dinda ustivor turishni hayot-mamot masalasi, dindan qaytishni esa ozini olovga tashlash deb bilardi hamda boshqalarni ham shunga targ’ib qilardi. Abduvali bobo dindosh birodarlariga juda mehribon edilar. Zolimlar qattiq zulm va qiynoqlar tufayli holsizlangan birodarlarni sudrab olib kelib podvalga uloqtirardi.
Abduvali bobo bu holni korib kozga yosh olardi, zudlik bilan mazlumning konglini kotarishga, dubinka zarbidan kokargan badaniga yog’lar surtib davolashga shoshilardi. Songra, namoz oqib ushbu birodarlar haqqiga duo-iltijo qilardi. Ozlari keksa bolishlariga qaramay biz – yoshlardan kora koproq xizmat qilishlarini korib hayratda qolardim.
Kunlardan birida milliy xafsizlik idorasi (KNB) boshlig’i zolim Nazarov Abdullo podvalga tushib, hammamizni qator qildi. U Abduvali bobodan “Ha, Abduvali amak, yolingdan qaytdingmi?” deb soradi. U kishi esa “yoq” deb imo qildilar. Boshliq qahr-g’azab bilan chiqib ketdi va birozdan song shu holat yana takrorlandi. Bu da’fa “Ey bobo, yolimdan qaytdim, deb yozib bering. Men oyingizga olib borib qoyay” dedi. Abduvali bobo esa “Yoq, Xudodan qorqaman” dedilar. Shunda boshliq Nazarov tergovchi mal’un Shoev Akmalga jinoiy ishini yopishni buyurdi. Ertasiga Shoev Abduvali boboni olib borib soroqqa tutdi. Biroq, Shoev u kishini soqollarini yulib, sochiq bilan bog’ib hushdan ketguncha beayov zulm qilishiga qaramay bobodan hech qanday ma’lumot ololmadi va jinoiy ishni yopishga majbur boldi.
Abduvali boboni kameraga olib kelishganda yuzlari kokargan, quloqlaridan qon oqar, ozlari esa holsiz edi. Buni korib barchamiz jigarlarimiz ezilib g’amgin boldik. Shunda u kishi “Bolalarim, faqat sizlarni uraverishadimi?! Meni ham urib gunohlarimni toksinlar-da”, deb aytdi. U kishining ushbu sozlari hech xayolimdan ketmaydi. Birozdan song hizb yigitlariga qattiq nafrati bolgan Fozil ismli posbon Abduvali boboni olib chiqib, 27 yillik oppoq sunnati soqollarini oldi. Biroq, Abduvali bobo esa soqollari ham Alloh yolida olinganidan g’amgin bolmadi.
Shundan song, men qamoqxonalarning biriga yuborildim va mening ortimdan 10 yillik jazo muhlati bilan Abduvali bobo ham shu qamoqxonaga olib kelindi. U kishi qamoqxonadagi hammadan yoshi ulug’ odam edi. Barcha bu odam Alloh uchun qamalganidan hayratlanar, u kishini juda hurmat qilar, nasihatlarini olar va xizmatlariga tayyor turardi. Abduvali boboning yaxshi tarbiya olgan farzandlari tez-tez otalari holidan xabar olib turardi. Bobo esa farzandlari olib kelgan oziq-ovqat va kiyim-kechaklar hisobidan mazlumlarga hadyalar berar, musofirlarni ziyorat qilar va kasallarni borib korardi. Men u kishini biror marta taomlarini mehmonsiz eganlarini kormadim.
Abduvali bobo gazeta va radio orqali eshitgan dunyo xabarlarini bizga etkazar hamda bizlardan ham shu haqda kop sorardi. U kishi Xalifalikning tiklanishiga juda katta umid bilan qarardi va duo qilib ana shu damni mushtoqlik bilan kutardi. U kishining sozlarida ham, amallarida ham pushaymonlik yoki umidsizlikning biror nishonasi ham korinmasdi.
Abduvali bobo qamoqxonada uch yildan ortiqroq otirdi. U kishi hibsga olinishdan oldin sil kasalligiga mubtalo edi. Bu kasallik qamoqxonada yanada kuchayib, otaxon shu kasallik bilan Rafiqul a’loga rihlat qildi. Oshanda Abduvali bobo qamoqxona kasalxonasida edi va bizlarga u kishining dunyodan otgani haqida xabar etib keldi. Bu xabar butun qamoqxonadagilar uchun bir musibat edi va kopchilik musulmonlar ishtirokida u kishi haqiga amr-ma’ruf va Qur’on tilovat qilindi. Barcha mazlumlar yig’idan ozini toxtatolmay Abduvali bobo haqiga: “Iloho, zolim hokim qarshisida tik turib haq sozni aytgan va uning zindonida jon bergan ushbu ustivor bandangni shahidlar, siddiqlar va solihlar safiga qosh”, deb duo-iltijo qilardi.
Ey Parvardigor, mazlumlarning Abduvali bobo haqiga sidqi dildan qilgan samimiy duolarini ijobat aylagin! Omin! Shu yig’inda har bir mazlum Allohdan ozi uchun Abduvali boboning olimidek sharafli olimni sorab iltijo qilayotgani ularning yuzidan korinib turardi. Alloh har birimizga shunday sharafli olimni, ya’ni Alloh yolida ustivor turib olishni nasib aylasin va quyidagi oyatda kelgan kishilaridan qilsin!
“Mo’minlar orasida o’zlari Allohga bergan (U zotning yo’lida jihod qilib, shahid bo’lish haqidagi) ahdu paymonlariga sodiq bo’lgan kishilar bordir. Bas ulardan (ayrim) kishilar o’z ahdiga vafo qildi, (ya’ni shahid bo’ldi), ulardan (ayrim) kishilar esa (shahid bo’lishga) intizordir. Ular (munofiqlarga o’xshab Allohga bergan ahdu paymonlarini) o’zgartirganlari yo’q” [Ahzob, 23] Omin!
Ey olamlar parvardigori!
