Frantsiyaning Malidagi xatti xarakatlari, “demokratiya onasi” nomi bilan dunyoga tanilgan va zaif davlatlarni ham xuddi o’sha demokratiyani ro’ykach qilib mustamlaka qilib keladigan printsiplariga mutlaqo zid keladi.
Amerika singari kuch bilan mustamlaka qilishga esa, uni quvvati ham, xalqaro siyosatdagi vazni ham yo’l bermaydi.
Uni Afrika Islomiy yurtlariga tashlanishiga nima sabab bo’ldi? U hech qachon engishi mumkin bo’lmagan bu urushdan nimalarni ko’zlamoqda?
Birinchi sabab: AQSh tomonidan Frantsiyadan shu yurtlarni tortib olishga qaratilgan xarakatlari, uni shu ishga pravokatsiya qildi.
Ikkinchi sabab: Malidagi Islomiylashish, Suriyada shu kunlarda kutilayotgan islomiy xalifalik davlatini e’lon qilinishi bilan, musulmonlarni shijoatlantirib, Frantsiyaning infrastrukturasining asosi bo’lgan shu mintaqalarni butunlay qamrab olishi mumkunligini oldini olish.
Uchunchi sabab: Islom davlati tiklanishi muqarrar bo’lib borayotgan bir paytda, shu urushdan foydalanib, juda katta ichki nizolariga sabab bo’lishi kutilayotgan ichki musulmonlariga qarshi, avvalo ra’yi ommni paydo qilib, so’ng ularga davlat dangalida jiddiy qarshiliklarni qonuniylashtirish.
Ularning o’ylarida yana ko’p boshqa manfaatlarni ham ko’zlashayotgandir. Lekin bu ularning xohishlaridan emas, balki majburliklaridan kelib chiqqan xarakatlar.
Bu urushga ular, musulmonlar aro navbatdagi qirg’inbarot tusini berishga urinishadi. Xatto BMT xavfsizlik kengashi bu urushni qo’llashini bildirayotib, bosh kotib Pan Gi Mun Afrika davlatlarini tezlik bilan o’z qo’shinlarini urush borayotgan mintaqaga olib kelishga chaqirib o’tdi.
Demak ular bu mintaqani ham, yana bir dunyoning qizg’in nuqtasiga aylantirishmoqchi. Balki Frantsiya buni xoxlamagan xolda, siyosiy xato qilib bu urushni boshlagandir, lekin BMTning pozitsiyasidan qaraganda, AQSh Frantsiyani shu urushga tortyabdi.
AQSh, vaziyatga o’z manfaatidan kelib chiqib yondoshishi tabiiy. Uning manfa’ti esa, dunyodagi globallashgan koalitsion quvvatni ushlab qolish. Ya’ni, Islom uyg’onib kelayotganini va u yaqin kelajakda dunyo sistemasini buzib tashlashi, xatto kufr olamiga ham ravshanlashib borayotgani, Yevropani ham vaziyatga o’z manfaatlaridan kelib chiqib, mantiqiy fikrlashga o’tib ketishiga olib kelishi aniq.
Bu fikrlash esa ularni, musulmonlar va islomiy yurtlar bilan yaxshi qo’shnichilik qilishga olib kelishi aniq. Bu esa AQShni shu nuqtadan turib, Islom olami bilan Yevropa o’rtasini buzishdan manfaatdor qiladi.
Negaki YeI davlatlari, AQSh bilan Islom olami o’rtasidagi nafrat asosidagi keskinliklardan unumli foydalanib qolmasinlar.
Bu esa, Frantsiya boshlab bergan siyosiy xatoning aksi bo’lib, AQSh uzlatga qochib, bularni Islom davlati va unga itoat qiluvchi ichki va tashqi musulmonlar bilan xozirdan yaxshi munosabatlar o’rnatishi bilan amalga oshgan bo’lar edi.
Afsuski bu ish kechga surildi. Fransua Aland, musulmonlarga qarshi xarakatlandi va o’z xalqini ham shu tomonga, urushga qarab tortmoqda. Endi u, o’zini oqlash va etakchi guruhni qo’llovini ushlab qolish maqsadida, xalqiga qarshi qo’pporuvchilik ishlarini olib boradi, xuddi AQShdagi 11 sentyabr voqeasi singari.
Lekin biz xotirjammizki, ular albatta biz bilan yaxshi qo’shnichilik qilishga majbur bo’lishadi. Insha Alloh.
Endi bizlarning bu urushlarga nisbatan pozitsiyalarimiz xaqida gapirsak.
Xar bir musulmon, o’sha mintaqadagi zulmlanayotgan birodarlarimizga yordam berishdan mas’ul. Chunki Payg’ambarimiz SAV ” MUSULMONLAR BIR JASADGA O’XShAYDILAR, UNING BIR A’ZOSI OG’RISA, QOLGAN A’ZOLARI UNGA ISTMA BILAN YoRDAM BYeRADI” dedilar. Musulmon bir birini zulmda tashlab qo’yishi harom.
Lekin, aytaylik Yevropadagi yoki Osiyodagi musulmon, Falastin, Mali, Suriya, Afg’oniston, umuman dunyoni zulm bosib turgan bir paytda yashab turib, bir birlarimizga qanday yordam bera olamiz?
Bu muammolarning barchasiga, shaxs yoki jamo’a xolatimizda natijali yordam bera olmaymiz. Buning uchun hammamiz, chalg’imagan xolimizda, shu muammolarni bira to’la echishga ham moddiy ham shar’iy quvvat egasi bo’lgan Xalifalik davlatini tiklashni, xayot ma’mot masalamizga aylantirishimiz lozim.
Faqat Islom davlatigina musulmonlarni quvvatini jamlab, bu xunrezliklarga bira to’la chek qo’ya oladi.
Buning uchun har birimiz o’z yashab turgan joylarimizdami xijratdami, kufr qadriyatlarini xayotimizdan mumkin qadar uloqtirib, uni o’rniga shar’iy talablar asosidagi qadriyatlarni tiklash uchun kurash olib borishimiz va bololanishni o’zimiz uchun o’sha zulmlanayotgan birodarlarimizga yordam evaziga Allohning raxmati deb qabul qilishimiz lozim. Biz musulmonlar, aytaylik Shomdagi birodarlarimiz ko’tarishayotgan Xalifalik davlat talabini, xursandchilik bilan kutib o’tirishimiz halol bo’lmaydi. Chunki u faqat Shomning emas, butun dunyo musulmonlarining davlati va u bitta xatto ikkita bo’lishi ham mumkin emas!
