Musulmonlarning azizligi Islomga mustahkam bog‘lanishdadir
Butun olamlarni yaratgan Alloh barcha narsaning me’yorini belgilab, bandalariga to‘g‘ri yo‘ldan adashmasliklari, oq-qorani ajratishlari, to‘g‘ri yo‘ldan yurishlari uchun Payg‘ambarlarini yubordi. Shu tariqa Alloh Payg‘ambarlarning oxirgisi va oxirgi risolat egasi sifatida Muhammad ﷺni tanladi. Bu din Islom deb ataldi va unga ergashganlar musulmon bo‘ldi.
Payg‘ambarimiz ﷺ risolatning og‘ir yukini ko‘tarib, azob-uqubatlarga, tahdidlarga, hatto o‘limga olib boruvchi holatlarga qaramay, da’vatini davom ettirdilar. Bu davr musulmonlar zaif, turli azob-uqubatlar, qiynoqlar va haqoratlarga duchor bo‘lgan davr edi. Islom qalbidan joy olgan musulmonlar iymonida mustahkam turib, qiyomatgacha tatiydigan mardlik, sabr-toqat namunasini ko‘rsatdilar.
Quraysh kofirlari o‘z hokimiyatlari boshqaruvlari izdan chiqishidan qo‘rqib, musulmonlarga qarshi ayovsiz kurash olib bordilar, hatto ba’zi musulmonlarlarni o‘ldirdilar. Chunki kofirlar, ayniqsa, ularning rahbarlari Islom dini nafaqat Allohga da’vat qiluvchi, balki butun jamiyatni o‘zgartiruvchi, adolatsizlik va zulmga chek qo‘yuvchi din ekanligini anglab yetgan edilar. Albatta bu Quraysh rahbarlarining hokimiyati tugashini anglatardi. Ular Payg‘ambarimiz ﷺni yolg‘onchi, ahmoq, ota-bobolarining urf-odatlariga qarshi chiqqan buzg‘unchi, deb atab, odamlarni U Zotning da’vatlaridan to‘sishga harakat qilishdi. Muvaffaqiyatsizlikka uchrab, noumid bo‘lgach, Payg‘ambar ﷺga boylik va mansab taklif qilishdi. Biroq Payg‘ambarimiz ﷺ “O‘ng qo‘limga quyoshni, chap qo‘limga oyni qo‘ysalar ham, men bu yo‘ldan qaytmayman”, deb ularning har qanday takliflarini rad etdilar.
Payg‘ambarimiz ﷺ Allohning amri bilan qabilalardan yordam so‘ray boshladilar. Nihoyat, Madinadan bir guruh odamlar Payg‘ambarimiz ﷺga: “labbay”, deb javob berib, Nusrat talabini qabul qilishdi. Shunday qilib, Payg‘ambarimiz Madinaga hijrat qildilar va Madinada ilk Islom davlati barpo etildi. Islom butun Arabiston yarim oroliga tarqalib, Islom va musulmonlar azizlikka erishdi.
Payg‘ambarimiz ﷺdan keyin sahobalari U Zotning yo‘lini davom ettirdilar. Ikki imperiya: Rim va Fors imperiyasi quladi. Islom dunyoga tarqaldi, uning oltin davri boshlandi. Musulmonlar turli sohalarda dunyo yetakchilariga aylandilar.
Islom va musulmonlar himoyalangan va Islom dini dunyoga yoyilgan bu davr 1924 yilgacha davom etdi. 1924 yil 3 mart kuni kofirlar Xalifalikni qulatishdi. O‘shandan beri musulmonlar to bungacha parchalangan holda, kofirlarning zulmi ostida qolmoqda.
Shu o‘rinda ta’kidlab o‘tish kerakki, Makka davrida – garchi musulmonlar mavjud bo‘lsa ham – Makka jamiyati Islomiy emas edi. Madina davridan boshlab esa, jamiyat Islomiy bo‘lib, musulmonlar himoya ostiga olindi. Sababi, Madinada to‘la Islom tatbiq qilingan, aniqroq aytganda jamiyatdagi boshqaruv, siyosat, jazo choralari, hamma-hammasi Shariatga muvofiq olib borilar edi. Demak, Islom jamiyati Islom Shariatini to‘liq qo‘llashni talab qiladi.
1924 yilda Xalifalik ag‘darilishi ortidan, parchalanib ketgan musulmonlar turli qiyinchiliklarni boshdan kechirib kelmoqda. Buning yaqqol misolini Falastinda ko‘rish mumkin.
Agar Falastin tarixiga bir nazar tashlasak, Falastindagi Quddus shahri musulmonlarning aqidasiga mustahkam bog‘liqligini ko‘ramiz. Alloh Taolo aytadi:
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنْ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّه هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
“(Alloh) bir kecha, O‘z bandasi (Muhammad)ni — unga oyat-mo‘jizalarimizdan ko‘rsatish uchun (Makkadagi) Masjid-al-haromdan (Quddusdagi) Biz atrofini barakotli qilib qo‘ygan Masjid-al-Aqsoga sayr qildirgan (barcha aybu nuqsondan) pok Zotdir. Darhaqiqat, U eshitguvchi, ko‘rguvchi zotdir. [17:1].
Qolaversa, qibla Ka’ba tarafga o‘zgargunga qadar Quddus musulmonlarning qiblasi edi. Shuningdek, Quddusdagi Al-Aqso masjidi Islomdagi eng muqaddas uchta masjiddan biri hisoblanadi.
Quddus ikkinchi Roshid Xalifa Umar (r.a.) davrida fath qilingan. O‘sha davrdan boshlab Quddus uchun yangi tarix sahifasi ochildi, Quddus Islom diyoriga aylanib, u yerda Islomiy hukmlar tatbiq etila boshlandi.
So‘ng qonli salib yurishlari boshlandi. Falastin qonga belanib, Salohiddin Ayubiy kelib uni ozod etguniga qadar salibchilar istilosi ostida qolib ketdi. Xalifalikning oxirgi kunlarida Angliya Falastinni bosib oldi va u yerda yahudiylar uchun davlat qurishga harakat boshladi. 1947 yilda Birlashgan Millatlar Tashkiloti Falastinning bo‘lish to‘g‘risida rezolyutsiya qabul qildi. 1948 yilda yahudiylar o‘z davlatlarini e’lon qilishdi. O‘shandan beri yahudiylar Falastindagi musulmon yerlarini birma-bir egallab olishar ekan, musulmonlar G‘arbiy Sohil va G‘azo mintaqasiga siqilib qoldi. U yerda musulmonlar qamalda qolgani hamda barcha imkoniyatlardan mahrum qilinib, azob-uqubatlarga duchor qilinayotgani va o‘ldirilayotgani hammaga ma’lum. Bu bizga Makka davridagi musulmonlar himoyalanmagan, o‘ldirilgan va xo‘rlangan holatni eslatadi.
Mana 100 yildan beri Falastinlik musulmonlar ishg‘ol ostida qirg‘in qilinib kelmoqda. Falastinning atrofidagi rejimlar ularga yordam berish o‘rniga, aksincha, chegaradan o‘tishlariga to‘sqinlik qilmoqda. Bu esa millatchilik, vatanparvarlik, kapitalizm, demokratiya g‘oyalari natijasidir. Bu g‘oyalar zaharli bo‘lib, musulmonlarni parchalashga, chegaradan o‘tishlariga to‘sqinlik qilib, bir-biriga yordam qo‘lini cho‘zmasligiga xizmat qiladi. Shu bois, bugungi kunda G‘arb ko‘rsatmasi bilan bu zaharli fikrlarga chaqirish harakatlari kuchaymoqda.
Falastin masalasiga yechim sifatida kofirlar tomonidan taklif qilingan barcha yechimlar musulmonlar uchun falokat bo‘lib, faqat G‘arb va yahudiylarning manfaatlariga xizmat qiladi.
Aslida armiyaga faqat armiya qarshi tura oladi. Demak, yahudiylarning zo‘ravonliklarini to‘xtatish uchun musulmon armiyalari harakatga kelishlari lozim, bu ularning burchidir. Biroq Islomiy o‘lkalar boshida turgan Ruvaybiza hukmdorlar Falastinni ozod qilish uchun armiyadan foydalanishdan yiroq. Aksincha, ular G‘arbning buyruqlariga amal qilishni afzal ko‘radilar.
Binobarin, musulmonlar Shariat asosida Islom davlatini barpo etishlari zamon talabidir. Eng muhimi, Shariat Islom asosida hukm yurgizishni buyuradi. Alloh Taolo aytadi:
وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الظَّالِمُونَ
«Kimda-kim Alloh nozil qilgan din bilan hukm qilmas ekan, bas, ular zolimlardir.». [5:45].
Islom qiyomatgacha bo‘lgan barcha masalalarning yechimini o‘z ichiga oladi. Qaror qabul qilishda faqat Shariat amriga amal qilish vojibdir:
– “Bugun sizlarga diningizni komil qildim, ne’matimni benuqson, to‘kis qilib berdim va sizlar uchun (faqat) Islomni din qilib tanladim”. [5:3].
– “Ey mo‘minlar, to‘la holdagi islomga kiringiz! ”. [2:208].
Shuningdek, Islom musulmonlarni bo‘linishni taqiqlaydi:
وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا
“Va barchangiz Allohning arqoniga (Qur’onga) bog‘laningiz va bo‘linmangiz! [3:103].
Qur’onning bu oyatlarida faqat Shariatga amal qilishga, bo‘linmaslikka buyurilgan. Lekin hozirgi holatimizga qarasak, yechimni xalqaro hamjamiyat (kofirlar)dan olmoqdamiz, biz Islom bilan emas, kapitalizm va demokratiya bilan yashayapmiz. Shuning uchun ham Falastin muammosiga yechim izlab BMT yoki boshqa tashkilot yoki davlatga murojaat qilishimiz boshimizga balo bo‘lmoqda.
Biz sassiq millatchilik, vatanparvarlik, demokratiya fikrlari asosida parchalanib ketdik. Oqibatda qon yig‘layotgan g‘azolik musulmon birodarlarimiz Islomiy o‘lkalar chegarasiga kelib yordam so‘rasa, unga yordam berish u yoqda tursin, hatto chegaradan o‘tishga ham ruxsat berilmaydigan bo‘ldi. Aslida, Falastinning har tarafdan musulmon davlatlari bilan chegaradosh. Biroq, ularning rahbarlari qutqaruvchi bo‘lish o‘rniga, yahudiylarga xizmat qiladigan va yahudiylarning xavfsizligini himoya qiladigan najaslarga aylanib qolishgan.
Shunday ekan, bo‘linishga olib keladigan millatchilik, vatanparvarlik, demokratiya va boshqa yomon g‘oyalardan voz kechishimiz lozim. Kofirlarning qarorlarini rad etib, demokratiya mafkurasidan yuz o‘girishimiz va to‘liq Islomga qaytishimiz zarurdir. Bu esa, bugungi kunda xalqqa jabr qiluvchi zolim rejimlarni ag‘darib, ularning harobalari ustida Payg‘ambarlik minhoji asosidagi Xlifalik davlatini barpo etishni talab qiladi. Faqat Xalifalik davlati tiklansagina, musulmonlar himoya qilinadi, Falastin, Kashmir, Sharqiy Turkiston kabi davlatlarimiz ozod bo‘ladi, musulmonlar birligi amalga oshadi, jamiyat Islomiy jamiyatga aylanadi, musulmonlar avvalda bo‘lgani kabi dunyoning yetakchisiga aylanadi.
»تَكُونُ النُّبُوَّةُ فِيكُمْ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا. ثُمَّ تَكُونُ خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ اللهُ أَنْ يَرْفَعَهَا. ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا عَاضًّا، فَيَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ يَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا. ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيَّةً، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا. ثُمَّ تَكُونُ خِلاَفَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ. ثُمَّ سَكَتَ«
«Sizlarning orangizda Alloh xohlaganicha payg‘ambarlik davom etadi. So‘ng Alloh xohlagan paytda uni ko‘taradi. So‘ng payg‘ambarlik minhoji asosidagi Xalifalik bo‘ladi va u Alloh xohlagancha davom etadi. So‘ng Alloh O‘zi xohlaganda uni ko‘taradi. So‘ng raiyatiga zulm va adolatsizliklar yetadigan podshohlik bo‘ladi va u Alloh xohlagancha davom etadi. So‘ng Alloh O‘zi xohlaganda uni ko‘taradi. So‘ng zolim-zo‘ravon podshohlik bo‘ladi va u Alloh xohlagancha davom etadi. So‘ng Alloh O‘zi xohlaganda uni ko‘taradi. So‘ng payg‘ambarlik minhoji asosidagi Xalifalik bo‘ladi. Keyin Payg‘ambar ﷺ sukutga cho‘mdilar». (imom Ahmad rivoyati).
Turkiston
