Shu kunlarda Ummat boshiga tushayotgan balolarni keti uzilmayapti. Bu hodisalar naqadir achchiq bo’lmasin dunyo ko’z o’ngida sodir etilmoqda. Eng achinarlisi shundaki islomiy yurtlarning rahbarlari, qalbini Vahn qamrab olgan va bu g’ofil kimsalar havoyi xohishiga asir bo’lgan mal’unlardir. Ularni boshqacha atay olmaymiz, zero o’z Yaratuvchisiga ochiqdan ochiq urush e’lon qilgan bandalar ahvoli hayvondan ham battar hisoblanadi. Ra’iyat mas’uliyatni o’z bo’yniga olgan rahbarlarning ahvoliga boqsangiz go’yo dunyoda xech qanday g’am-tashvish yo’qdek osudahol yurishadi. Holbuki ra’iyat Alloh tomonidan berilgan omonatdir va uning haqqini ado qilolmagan kimsa ikki olamda xorlik ko’radi. Rasulalloh sallallohu alayhi va sallam dedilar: -“ Ey Abu Zarr buni omonat deydilar, agar haqqini ado qilolmasang Qiyomatda nadomatga aylanadi”.
Ammo afsuski 80 yildan buyon Ummat fosiq, g’ofil hokimlar qo’lida qolgan. 80 yildan buyon Ummat dinini guyo qo’lida cho’g’ ushlab turgandek tutib keladi. Holbuki 3 kundan ortiq musulmon rahbarsiz yashash harom ekanligini bila turib, bu o’tkinchi dunyodagi qaysi saodat ilinjida umr o’tkazmoqdamiz ?! Nahotki sobiq Sho’ro davlatidagi holat bizga ibrat darsi bo’lmagan bo’lsa? Nahot shu qadar “ sabrli” bo’lsak? Ammo bu befoyda “ sabr “ evaziga nimaga erishmoqchimiz?! Bu sabrimizga zarracha savob yo’q! Zero Alloh huzuriga borganmizda, bu g’aflat va sukutimiz uchun javob berishligimiz aniq. Do’st kimu dushman kimligini tanib olish vaqti kelmadimikin? Bizlarning erimizni, boyliklarimizni kufr tomonidan tolon-toroj qilinishiga yo’l qo’ygan rahbarlarimizga nisbatan nima uchun sukunatni ixtiyor qildik?
Shu kunlarda ularning asl basharalari ochiq namoyon bo’lmoqda. Avgust oyining oxirlarida bir yigitni soqoli tufayli urib o’ldirishdi. Shundan so’ng Tojikistonda qonli nizolar bo’lib o’tdi. Tabiatan uquvsiz va nodon prezident go’yo hech narsa bo’lmaganidek 2 kundan so’ng hodisa joyiga bordi. Uni karnayu surnay bilan tantanali kutib olishdi. Yoshlar qo’li ko’ksida ehtirom ko’rsatishdi, Ummatning qizlari begona emas “milliy” yarimyalang’och libosda raqsga tushib berishdi. Prezident esa mamnun! Ijtimoiy tarmoqlarda bir shov-shuv bo’ldi-yu, yana “sabrli” musulmonlar bu holatga ham tan berishdi. Endilikda, aynan Tojikiston prezidenti o’zining hamtovoqlariga mezbonlik qilib, 14-15 kunlari KHShT ning navbatdagi majlisini o’tkazib berdi. Ular yana bir stol atrofida yig’ilishib, kelgusi davrga o’zlarining ummat ustidagi iflos rejalarini tuzishadi.
Agar biz fursatni g’animat bilmasak, – biz o’tgan Sho’ro davridagi g’ofil musulmonlarni kechirmaganimizdek – kelgusi avlod ham bizlarni aslo kechirmaydi. Qolaversa, bizlarga buyurilgan da’vat omonati Qiyomatda afsus nadomatga aylanadi.
Yuqorida zikr qilingan hokimlarga kelsak, ularning hukmi Allohga havola, bu yilgi ularning osiyliklari haddan oshib ketdi. Bu g’ofillarga Alloh O’zi kifoya qilsin. Alloh Taolo aytadi:
“Batahqiq, jahannam uchun ko’plab jin va inslarni yaratdik. Ularning dillari boru tushuna olmaslar. Ko’zlari boru ko’ra olmaslar. Quloqlari boru eshita olmaslar. Ana o’shalar chorva hayvonlari kabidirlar. Balki ulardan ham battarroqdirlar. Ana o’shalar g’ofildirlar”. (A’rof : 179 )
So’zimiz so’ngida yana bir marotaba eslatib o’tmoqchimiz: Bu dunyoda qilingan har bir amalimiz, zarracha yaxshilik yo yomonligimiz, bizlarga qarshi yoki bizning foydamizga hujjat bo’lishligi aniqdir. Biz to Alloh buyurgan va Rasulalloh (s.a.v.) ko’rsatib bergan amallarni ijro qilmas ekanmiz, aslo mo”min bo’la olmaymiz. Agar nafsimiz, xohishimiz, farzand va molu davlatimiz biz uchun Alloh va Uning rasulidan afzalroq bo’lsa, unda bunday odamga ushbu hadis kifoya qiladi: -“ Agar uyalmasang, xohlagan narsangni qil”.
Munavvara.
