“CA-NEWS” saytining xabar qilishicha, Amerika qurolli kuchlari yaqin orada O’zbekistonga zirhli harbiy texnikalarni etkazib berishni yakunlashni rejalashtirmoqda. Ular asosan minalarga qarshi mashinalardan iborat.
Bu haqda yakshanba kuni TASS agentligi muxbiriga AQSh mudofaa vazirligi vakili ma’lum qilgan. Ma’lum bo’lishicha, Toshkentga ushbu harbiy texnikalarni etkazib berish o’tgan yilning dekabrida boshlangan.
Pentagon vakilining aytishicha, ushbu zirhli mashinalar Markaziy Osiyo davlatlariga beg’araz yordam tariqasida taqdim etilmoqda.
Mart oyida AQSh Kongressi eshituvida chiqish qilgan Amerika qurolli kuchlari Markaziy qo’mondonligi rahbari general Lloyd Ostin Vashington Qozog’iston, Qirg’iziston, Tojikiston, Turkmaniston va O’zbekiston bilan harbiy sohadagi hamkorlikni kuchaytirilganini ta’kidlab o’tgan.
Shu o’rinda O’zbekistonga harbiy texnikalardan minaga qarshi V shakldagi bronetransporterlar, 14-18 tonnagacha bo’lgan Mine-Resistant Ambush Protected vehicles (MRAPs) nomli mashinalar taqdim etilmoqda. Amerika matbuoti xabariga ko’ra, Toshkent shunday rusumdagi mashinalardan 308 tasini olgan. Yana 20 ta zirhli ta’mirlash evakuatsiya qiluvchi mashinalar ham olingan.
Shuningdek Ostin amerikalik harbiylar o’zbekistonlik hamkasblari bilan harbiy sohaga oid tajribalari bilan o’rtoqlashishini aytib o’tgan.
Turkiston:
Bu, AQShning NATO orqali Markaziy Osiyoni, xarbiy mustamlaka qilib olish uchun, aniqrog’i uni Rossiyaga bo’lgan xarbiy bog’liqligidan ajratib olish uchun tashlagan navbatdagi qadami.
AQShning, mintaqa davlatlarini asta sekin xarbiy texnikalari bilan ta’minlay borishi, bu davlatlar xarbiy texnika quvvatlarini to’la modrnizatsiya qilishlariga olib boradi. Aslida, xalqaro etakchi davlatlar o’rtalarida bir qator maxfiy va oshkora kelishimlar mavjud bo’lib, ular bir birlarining mustamlaka davlatlariga, undan o’zaro bemaslaxat qurol sotishlari mumkin emas edi. Oxirgi vaqtlarda, AQSh bosh G’arb davlatlari, Rossiya bilan o’rtalari keskinlasha boshladi. Buning asosiy sabablari, Rossiya avval iqtisodiy so’ng siyosiy xoldan toya boshlaganligidan, G’arb davlatlari, avval Rossiyaning ishtirokisiz bir necha yuzlagan investitsiya armiyasini xossatan O’zbekistonga olib kirib olishdi. So’ng bu mintaqalardagi Gaz va Neft tarmog’ini, avval Turkmanistondan so’ng O’zbekistondan Xitoy tomon burib yuborishdi. Shularning barchasi, Rossiyaning tomorqasi bo’lgan O’rta Osiyo davlatlaridagi manfaatlarni undan tortib olish edi.
Rossiya Putinning axmaqona iqtisodiy loixalarini amalga oshirish bilan, dunyo iqtisodidan ancha ortda qolib ketdi. G’arb, xossatan AQSh, Rossiyaning bu zaifligidan foydalanib olish uchun o’ta manfaatli va mukammal re’ja asosida ish olib borayapti. Rossiya o’z mustamlaka davlatlarini iqtisodiy, saqofiy va xozir ko’rib turganimizdek xarbiy soxada xam dunyo ketuvi dangalida ta’minlay olmayapti. U xozir o’zi bilan o’zi avvora bo’lib qoldi. O’rta Osiyo davlatlaridagi pozitsiyalarini birin ketin bo’shatib chiqa boshladi. Yaqin yillarda bu bo’shliqlarni o’zi to’ldirishidan umid xam so’nib borayapti.
Shuning uchun, shu ketuv davom etaversa, yaqin kelajakda O’rta Osiyo davlatlari ikki lagerga bo’linadi. Bir qismi Rossiyaning ta’siri ostida qolib, u bilan uning qismatini birga ko’tarishga maxkum bo’lsa, ikkinchi bir qismi AQShdan ta’sirlanadi. Yashash darajalarimiz va quvvat potentsiallarimiz xam xar xil bo’lib boraverishi bilan, o’rtalarimizdagi chegaralarimizni yana xam mustaxkamlashga majbur bo’lamiz. Xuddi ikkiga bo’lib yuborilgan Koreya singari.
Xulosa qilib aytish mumkinki, bu davlatlar xozirgi zulm asosiga qurilgan kufr sistemasidan o’z xollaricha qutila olishmaydi. Bularni qutqarishimiz kerak. Buning uchun Musulmonlar Xizb ut Tahrir ko’tarayotgan Islom Mabda’ (sistema)si bilan yaqindan tanishib, sistemaga qarshi boshqa sistema bilan kurashish kerak degan fikriy etakchilikni ilgari surishimiz kerak. Chunki bu davlatdar, guvoxi bo’lib turganimizdek, xatto inqiloblar uyushtirsa xam natija bermayapti. Qirg’iziston, Misr, Suriya, Eron, Livan va xokazo islomiy yurtlarning birortasi inqilobdan keyin o’zgargani yo’q. Negaki bu xarakatlarning barchasi, bir sistema ichida isloxotlar izlab, bir mustamlakachi kufr tomonni ikkinchi mustamlakachi kufr davlati yordami bilan ag’darish xisoblanadi. Bu muammolarimizning muolajasi emas. Aksincha bu kabi xarakatlar, xaqiqiy inqilobiy, Mabda’iy xarakatlardan chalg’ituvchi kufr loixalarining xayotga olib keluvchi be’tain amaliyotlardir.
Abdurazzoq
