– Anas ibn Molikdan rivoyat qilinadi: bir kishi, ey Muhammad, ey Sayyidimiz, ey sayyidimizning o’g’li, ey yaxshimiz, ey yaxshimizning o’g’li, deb takalluf qila boshlagan edi, Rosululloh (s.a.v):
«يَا أَيُّهَا النَاسُ، عَلَيْكُمْ بِتَقْوَاكُمْ وَلاَ يَسْتَهْوِيَنَّكُمْ الشَّيْطَانُ، أَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ عَبْدُ اللهِ وَرَسُولُهُ، وَاللهِ مَا أُحِبَّ أَنْ تَرْفَعُونِى فَوْقَ مَنْزِلَتِى الَّتِى أَنْزَلَنِى اللهُ عَزَّ وَجَلَّ»
«Ey insonlar, taqvoingizda turingiz. Shayton sizlarni maftun qilib qo’ymasin. Men Muhammad ibn Abdulloh, Allohning bandasi va Uning Rosuliman. Allohga qasamki, men Alloh menga bergan darajadan yuqori darajaga ko’tarib yuborishinglarni yaxshi ko’rmayman» dedilar (Ahmad rivoyati). – Payg’ambar (s.a.v) aytdilar:
«لاَ تُطْرُونِى كَمَا أَطْرَتْ النَّصَارَى ابْنَ مَرْيَمَ فَإِنَّمَا أَنَا عَبْدُهُ فَقُولُوا عَبْدُ اللهِ وَرَسُولُهُ»
«Nasroniylar Iso ibn Maryamni ko’kka ko’tarib maqtaganidek, meni ham maqtamanglar. Albatta men Uning quliman. Meni Allohning bandasi va Uning Rosuli, denglar» (Buxoriydan).
– Bir kishi Rosululloh (s.a.v)ning huzurlariga kelib, gap boshladi. Gapirganda uning tizzalari qaltiray boshladi. Shunda Rosululloh (s.a.v) unga:
«هَوِّنْ عَلَيْكَ فَإِنِّى لَسْتُ بِمَلِكٍ، إِنَّمَا أَنَا ابْنُ إِمْرَأَةٍ تَأْكُلُ الْقَدِيدَ»
«Tinchlan, o’zingni qo’lga ol. Men podshohemasman. Men quritilgan go’sht eydigan ayolning o’g’liman» dedilar (Ibn Moja rivoyati).
– Payg’ambar (s.a.v) aytdilar:
«إِنَّ اللهَ أَوْحَى إِلَىَّ أَنْ تَوَاضَعُوا حَتَّى لاَ يَفْخَرَ أَحَدٌ عَلَى أَحَدٍ، وَلاَ يَبْغِ أَحَدٌ عَلَى أَحَدٍ»
«Alloh Taolo menga vahi qildi: tavoze’lik bo’linglar. hatto hech kim, hech kimdan faxrlanmasin. hech kim hech kimga tajovuz qilmasin» (Muslim rivoyati).
– Rosululloh (s.a.v)ning «Azbo» degan tuyalari bo’lib, bu tuyaga hech bir tuya eta olmas edi. Kunlarning birida bir ahrobiy yosh, navqiron tuyasi bilan tushib, undan o’zib ketdi. Bu musulmonlarga qattiq botdi. Ular Azbo ortda qoldi, Azbo engildi, dedilar. Shunda Rosululloh (s.a.v):
«إِنَّ حَقًّا عَلَى اللهِ أَنْ لاَ يَرْفَعَ شَيْئًا مِنْ الدُّنْيَا إِلاَّ وَضَعَهُ»
«AllohTaolo dunyodan biror narsani ko’tarsa, qadrini yuksaltirsa, albatta uni bir kuni tushirib qo’yishi Uning haqqidir» dedilar (Buxoriy).
– Anas ibn Molikdan rivoyat qilinadi, aytadilarki: «Agar cho’ri ahli Madina cho’rilaridan bo’lsa, Rosululloh (s.a.v)ning qo’llaridan tutib, xohlagan tomonga olib ketardi» (Buxoriy).
– «Rosululloh (s.a.v) kasalni borib ko’rardilar, janozalarga qatnashardilar, eshak minardilar, qulning chaqirig’iga javob berardilar. Bani Qurayza kunida o’simlik ipidan to’qilgan jugan bilan juganlangan eshakda edilar» (Termiziy rivoyati).
Bir kishi Oisha onamizdan, Rosululloh (s.a.v) uylarida biror ish qiladilarmi, deb so’radi. Oisha onamiz, ha, Rosululloh (s.a.v) oyoq kiyimlarini yamaydilar, kiyimlarini tikadilar va sizlar uyingizda nima ish qilsangiz Rosululloh (s.a.v) ham uylarida shu ishlarni qiladilar, deb javob berdilar. (Ibn Moja rivoyati).
