Hizbut Tahrir mabdasi Islom bo’lgan siyosiy hizbdir. Uning g’oyasi to’g’ri yo’lni tutuvchi Xalifalikni barpo qilish orqali islomiy hayotni qayta boshlash, tariqati fikriy siyosiy ish olib borish, uslubi esa ummatga uning taqdiriy masalasini tushuntirish uchun, Islomni hech bir kamchiliksiz mukammal tatbiq etishga, hech bir darajama-darajasiz to’la tatbiq etishga da’vat qilish uchun til, qalam va matbuotdir.
Hizbut Tahrir zo’ravonlik ishlari bilan shug’ullanmaydi, bunday ishlarga tayanmaydi, bunday ishlarga undamaydi. U bunday ishlarni qilishni o’ziga harom deb biladi. Chunki hizb Rasululloh(s.a.v)ning Islomiy Davlatni qurishdagi tariqatini tushungani uchun to’g’ri yo’lni tutuvchi Xalifalikka olib boruvchi yo’l zo’ravonlik ishlaridan xolidir, degan asosga tayanadi. Bu tushuncha 1952 yilda Hizbut Tahrir paydo bo’lishi bilanoq tug’ilgan bo’lib, yangilik emas.
“Xalifalik” esa, musulmonlarga begona gap emas. Aksincha Ummatning mo”tabar ulamolari Xalifalikning farzlar toji ekanligiga ijmo qilganlar. Masalan imom Movardiy o’zining «Adabud dunyo vad din» kitobida shunday deydi: «Sultoni yo’q bo’lsa din bo’lmaydi, uning hukmlari o’zgartiriladi, uning belgi, alomatlari o’chib, yo’q bo’lib ketadi. Zero Sulton dinning qo’riqchisi va himoyachisi bo’lib, undan havoyi xohishlarni daf qiladi…, mana shu ikki vajhdan bitta imomni tiklash vojib bo’ldi. U o’z vaqtining sultoni va Ummatning rahbari bo’ladi. Ana shunda din saltanati qo’riqlanib, daxlsiz bo’ladi. Sulton din sunnat-qonunlari va hukmlari bo’yicha yuradi». Imom ibn Hazm esa o’zining «al-Mu’allo» kitobida shunday deydi: «Imom o’lganidan keyin o’rniga boshqa imomni saylash borasida uch kundan ko’proq taraddudlanib, ikkilanib turish joiz bo’lmaydi». U «al-Fasl fil milal van nihal» kitobida bunday deydi: «Aql taqozosi va badihasi bilan shuni aniq bildikki, odamlarning mol-mulk, jinoyatlar, xun, nikoh, mazlumning haqqini insof bilan olib berish, qasos olish… va hokazolar borasida zimmalaridagi Alloh vojib qilgan hukmlarni ado etishlari faqat bitta imom bo’lsagina amalga oshadi, bo’lmasa amalga oshmaydi». Imom Ahmad ibn Hanbal esa shunday deydi: «Agar odamlar ishini boshqaradigan bitta imom bo’lmasa fitna bo’ladi». Imom G’azzoliy esa shunday deydi: «Din va sulton egizakdir. Shuning uchun ham din asos, sulton esa qo’riqchi, deyildi. Nimaning asosi bo’lmasa qulaydi va nimaning qo’riqchisi bo’lmasa zoe bo’ladi». Ibn Taymiya esa «Shar’iy siyosat» kitobida bunday deydi: «Shuni bilish lozimki, odamlar ishlarini boshqarish dinning eng ulug’ vojiblaridangina bo’lib qolmay, balki din shu boshqaruv bo’lsagina barpo bo’ladi».
Bu bilan esa Xalifalikning nega farzlar toji ekanligi aniq ayon bo’ladi. Chunki Alloh hukmlarining er yuzida mavjud bo’lishi faqat Xalifalik barpo bo’lsagina mumkin bo’ladi. Shuning uchun Xalifalik ummatning birlamchi taqdiriy masalasi bo’lishi lozim. Chunki inson hayotini, or-nomusini, mol-mulkini, aqlini, izzat-hurmatini qo’riqlaydigan farzlar faqat Xalifalik bo’lsagina ado bo’ladi. Axir Xalifalikdan boshqa qasos hukmini kim tatbiq qiladi, mol-mulk tinchligini kim ta’minlaydi, o’g’irlikni kim yo’q qiladi, or-nomuslarni kim himoya qiladi. Axir Xalifalikdan boshqa jihodga kim tayyorgarlik ko’radi, armiyalarni kim safarbar qiladi, dushmanlarni kim qo’rquvga soladi, musulmonlar izzat-hurmatini kim asraydi, ayollar, keksalar va bolalarni himoya qilish uchun kim umumiy safarbarlik e’lon qiladi. Bularning hammasi taqdiriy masalalar ekan, demak Xalifalik hayot-mamot masalasi qilib olishga loyiq bo’lgan bu taqdiriy masalalarning hammasini o’ziga jamlovchidir.
“Kitob-jurnallarning hizbiylarning uylaridan, ishxona va mashinalaridan chiqdi” yoki “o’sha kitob-jurnallardagi fikrlarni internet orqali tarqtishyapdi” deb ommaga hizbni qora qilishga urinishlari yosh bolalar ham ishonmaydigan ahmoqlik.
Islomni to’la, mukammal tadbiq qilishni va “u faqat Xalifatik Davlati bilangina amalga oshadi, bu ishni Rosululloh(s.a.v) qilganday faqat fikriy va siyosiy olib chiqishimiz kerak” deb ish olib borayotgan “hizb”ga nisbatan qanday munosabatda bo’lishi har bir shaxsni Islom va kufr o’rtasidagi jangdagi kim tomonidaligini belgilab beradi. Alloh Taolo aytadi:
“Bas, siz o’zingizga buyurilgan ishni (ya’ni haq dinga da’vat qilishni) amalga oshiring va mushriklardan yuz o’giring, ularga e’tibor bermang!” [15:94]
Alloh Taolo aytadi:
“Bas, siz o’zingizga buyurilgan ishni (ya’ni haq dinga da’vat qilishni) amalga oshiring va mushriklardan yuz o’giring, ularga e’tibor bermang!” [15:94] Shuning uchun har bir musilmon o’z o’rnini bilish kerek, zimmasidagi vazifasini, bandaligini qilish kerak.
Alloh Taolo aytadi:
“Oralaringizdan yaxshilikka (Islomga) da’vat qiladigan, ma’rufga buyuradigan va munkardan qaytaradigan jamoat bo’lsin. Ana o’shalar najot topguvchilardir”. [3:104]
Alloh Taolo aytadi:
“Albatta (musulmonlar bilan birga hijrat qilmasdan kofirlar qo’l ostida yashashga rozi bo’lish bilan) o’z jonlariga jabr qilgan kimsalarning jonlarini olish chog’ida farishtalar ularga: «Qanday holda yashadingiz?» – deganlarida: «Biz bu erda chorasiz bechoralar edik», dedilar. (Shunda farishtalar); «Hijrat qilsanglar Allohning eri keng edi-ku?! (Nega dinu iymonlaringiz yo’lida bu yurtdan hijrat qilmadinglar?)» – deyishdi. Bundaylarning joylari jahannamdir. Kanday yomon joydir u!”. [4:97]
Alloh Taolo aytadi:
– „Alloh va payg’ambari bir ishni hukm qilgan – buyurgan vaqtida biron mo’min va mo’mina uchun o’z ishlaridan ixtiyor qilish joiz emasdir”. [33:36]
