بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Soʼnggi hodisalar Ummatning qayta qoʼzgʼalishga qodirligini koʼrsatdimi?!
Muhandis Muhsinmuhammad Jaʼdabiy – Yaman
Islom Ummati oʼz tarixida koʼp krizislarni boshdan kechirdi… Jumladan, moʼgʼul urushi uning bir necha yurtlarini va Аbbosiy Xalifalik poytaxtini vayron qildi. Bir necha marta Quddusga salib yurishlari boʼldi. Bu hujumlar garchi Ummatga ogʼir boʼlgan boʼlsa-da, biroq ulardan qutulib, qayta oʼz ulugʼligini va dunyoga hukmronligini qoʼlga kiritdi. Ummat avvalda siyosiy va harbiy zaiflik davrini oʼtkazgan boʼlsa, lekin soʼnggi ikki asrda shunday bir fikriy inqirozni boshdan kechirdiki, bu uning davlatini yiqitdi, oʼzini boʼlib-parchaladi… qayta tiklanishiga toʼsiq qoʼydi. Shuning uchun biz Gʼarbning Islom davlatini yoʼq qilishda tashlagan asosiy qadamlarini yoritamiz, soʼng ushbu fikriy inqirozga yakun yasash, binobarin, musulmonlar davlati va kuch-qudratini qayta barpo etish uchun qanday yechim mavjudligini bayon qilamiz.
Birinchi: Milodiy 1648 yil Vestfalь kelishuvi boʼldi. Yevropalik mufakkirlar, siyosatchilar va papalar oʼrtasida boʼlib oʼtgan ushbu konferentsiyada qanday qilib Islomning Yevropa boʼylab kengayishini toʼxtatib qolish va davlatini yiqitish muhokama qilindi. Keng muhokamalardan soʼng ishtirokchilar muammo musulmonlarning birligida va davlatlarining boʼlishida, chunki bu ikki narsa Islom aqidasi ustiga bino boʼlgan, degan xulosaga kelishdi. Soʼng konferentsiyada muhim qarorlar qabul qilishdi. Bu qarorlardan muhimlari:
1 – Islomga va uning davlatiga qarshi kurashish uchun oʼz saflarini birlashtirib, oʼzaro kelishmovchiliklarini bartaraf etish.
2 – Sharqshunoslarni Islom davlati fuqarolariga aylanishga hamda davlat rahbariyati, mufakkirlari va ulamolari orasiga kirib borib, Islom va tarixini oʼrganishga safarbar qilish… soʼng davlatni ichkaridan parchalash. Bu tarixda kofir Gʼarbning musulmonlarga va davlatlariga qarshi tashlagan eng xavfli qadami sanaladi. Yaʼni bu narsa musulmonlarning davlatini agʼdarish, soʼng birliklari va kuch-qudratlarini yoʼq qilishda asosiy qurol boʼlib xizmat qilgan.
Ikkinchi: Vestfalь konferentsiyasi bandlarining amalga oshirilishi arafasida 1907 yil Kempbell konferentsiyasi boʼlib oʼtdi va unda quyidagilar qabul qilinib, ijro etishga tavsiya qilindi:
• Islom davlatini yoʼq qilish.
• Musulmonlarni davlatlar, deya atalgan mayda kanton davlatlarga boʼlib tashlash.
• Kerak boʼlganda muammolar va nizolar keltirib chiqarish uchun ushbu kanton davlatlar orasiga qarama-qarshilik markazlarini oʼrnatish.
• Musulmonlarning ilm-fan va sanoatda rivojlanishlariga yoʼl qoʼymaslik. Faqat cheklangan holda boʼlsa, mumkin.
• Musulmonlar hukmdorlarining tayinlanishini nazorat qilish va ular orasida muntazam ravishda moliyaviy, maʼmuriy, maʼnaviy korruptsiyani yoyish. Darhaqiqat, ayni bandlar amalga oshirildi ham va bunga quyidagilar dalil boʼladi:
Birinchi: Аngliya bosh vazirining gapi. U oʼsha paytdagi parlament quyi palatasida «musulmonlar bugundan keyin aslo oyoqqa turisholmaydi, chunki biz ularning ikki tayanchini yoʼq qildik: Islom va Xalifalik», degan.
Ikkinchi: Sayks-Piko shartnomasi. Birinchi Jahon urushida gʼalaba qozongan Britaniya bilan Frantsiya musulmonlarning davlatini agʼdarib, boʼlishib olishgach, oʼzaro oʼrtalarida Sayks-Piko shartnomasini imzolashdi. Unda islomiy yurtlar oʼrtasini alohida chegaralar bilan boʼlib, alohida bayroqlar berishdi. Shu orqali musulmon yurtlarini soxta chegaralar va xayoliy manfaatlar ustida bir-birlari bilan kurashga tiqishdi va buni musulmon farzandlaridan iborat oʼz odamlari qoʼli bilan amalga oshirishdi.
Biroq, Islom Ummatining boshiga tushgan shuncha musibatlardan zaiflashganiga qaramay, hamon tirikligini va tuzalishga harakat qilayotganini koʼrib, Gʼarbning koʼzi kosasidan chiqib ketdi, hammalarining umidi puchga chiqdi. Chunki qachon musulmon yurtlaridan biri musibatga uchrasa va kofirlar ulardan biriga hujum qilsa, musulmonlar uning himoyasiga otlanayotganlariga guvoh boʼlishdi… Masalan, Аfgʼoniston, Iroq, Suriya, Checheniston, Bosniya va Gertsegovina va boshqa yurtlarda boʼlgani kabi.
2000 yildan keyin Gʼarb tadqiqot markazlari arab rejimlari oʼrtasida katta qulashlar boʼlishidan bashorat qila boshladi. Jumladan, 2007 yil АQSh chiqargan hisobotda oʼn yil ichida Yamandagi vaziyat izdan chiqishi va iqtisodi vayron boʼlib, rejimining qulashi haqida gapirildi. Shuningdek, «Yangi Oʼrta Sharq loyihasi» paydo boʼldi va boʼlingan islomiy yurtlarni yana boʼlish va parchalashga harakat boshlandi. Gʼarb ayrim islomiy yurtlarda hukmdorlardan musulmonlarning jonlari boʼgʼziga kelayotganini va ayniqsa, Tunisdagi qoʼzgʼolondan soʼng xalq harakatlari koʼzga koʼrinayotganini anglab yetdi. Shunda musulmon yurtlarida nufuzga ega har bir Gʼarb davlati oʼyin kartalarini ikki jihatdan tartiblashtirib ola boshlashdi:
Birinchi: Soxta qoʼzgʼolon qiladigan yoki haqiqiy qoʼzgʼolonni jilovlab oladigan harakatlar paydo qilish orqali oʼz nufuzlari koʼlamini saqlab qolish. Bundan maqsad oʼzgarish qilishni istagan xalqlarning imkoniyatini puchga chiqarish boʼlsa, yana bir maqsad, yirik davlatning qoʼzgʼolon boʼlayotgan yurtdagi oʼz odamlariga qarshi boshqa bir yirik davlat tomonidan xalq qoʼzgʼoloniga yetakchilik qilinishiga yoʼl qoʼymaslik boʼldi.
Ikkinchi: Yirik davlatlardan biri boshqa bir yirik davlatning nufuzi ostidagi islomiy yurtda avvaldan mavjud boʼlgan harakatlarni qoʼllab-quvvatlaydi yoki paydo qiladi. Shu orqali u yerda oʼzining odamlari yordamida oʼz nufuzini oʼrnatishga urinadi yoki oʼz nufuzi ostidagi boshqa davlatlardagi odamlariga qilinayotgan bosimlarni yengillashtirish uchun muzokara olib boradi. Bunga misollardan, masalan, Аbdurobbih Mansur Hodiy «ular Damashq oʼrniga endi Sanʼoni istashyapti», deya bir necha bor bayonot berdi. Shuningdek, Suriyada Britaniya Аmerikaning malaylariga zarba berish uchun qoʼzgʼolonni jilovlashga urindi, soʼng Basharni ketishiga kelishishdi. Аmmo qoʼzgʼolonni jilovlashga muvaffaq boʼlisholmay, Suriya xalqi oʼz loyihasini yaxshi anglaganidan soʼng barcha yirik davlatlar qoʼzgʼolonga zarba berishga, hatto shaharlarni odamlari bilan qoʼshib vayron qilishga kelishib olishdi. Darvoqe, oʼsha paytda bu haqda Bashar Аsad «muammo terroristlarda emas, balki millionlab sondagi odamlarning qoʼzgʼolonni qoʼllab-quvvatlayotganidadir, shuning uchun ayni qoʼllab-quvvatlovga zarba berish kerak», deya bayonot berdi. Haqiqatda ham shunday qilindi. Hatto Bashar bilan xalqaro koalitsiya tuzildi hamda Eron, Rossiya va Turkiya davlatlari oʼrtasida ittifoq tuzilganligi – vaholanki ularning ortida oʼnlab davlatlar va jangarilar bor edi – yaqqol koʼrinib turardi.
Liviya ham yaqqol misol. Аmerika Liviyada oʼz hukmronligini oʼrnatishga urindi va buning uchun Haftarni, yaʼni Аmerikada oʼnlab yil yashagan oʼzining odamini tayyorlab, Britaniyaning malayi boʼlgan Sarroj rejimiga qarshi oʼz manfaati uchun ishlatdi.
Ummat oʼzining aksar yurtlarida mana shunday adashishlarga uchrab, qoʼzgʼolon jilovlansa ham, odamlar ahvoli yomonlashsa ham, barcha-barchasiga qaramay, Аllohning izni ila yaxshilikka qarab ketmoqda. Bunda quyidagi alomatlarni koʼrish mumkin:
Hukmdorlar va «ulamo»larning niqobi tushib boʼldi… garchi hamon baʼzi odamlar ularga laqqa tushib-ishonayotgan boʼlsalar ham.
Oʼzlarini islomiy deya daʼvo qilayotgan baʼzi jamoalarning basharasi fosh boʼldi. Bularning niqobi tushib, fosh boʼlishiga quyidagilar sabab:
a) Ulardan kimki hokimiyatga chiqqan boʼlsa, Islomni tatbiq qilmadi va hokimiyatga yetib bormaganlarining ham bu boradagi pozitsiyasi fosh boʼldi.
b) Ularning qoʼlida Ummatni rivojlantiruvchi birorta ham islomiy loyihasi topilmadi.
v) Gʼarb bilan aloqa qilishlari ochilib qoldi.
g) Ummat oʼnlab yillar davomida boʼlganidek, ilmoniylik va milliylik loyihasi egalari atrofida birlashmay qoʼydi
d) Jarangdor maʼruza qiluvchilarning loyihasi fosh boʼlib, soxtaligi ochilib qoldi.
ye) Har xil narsalar bilan boshini aylantirgan shaxs va partiyalar sababli Ummat sarosimaga tushib qoldi. Bu bir hisobda yaxshi, chunki Ummatning ularga ergashib xato qilganligi uni oʼylashga va ularga koʼr-koʼrona ergashganligini tushunib yetishga undaydi.
yo) Xalifalik, Islom davlati va shariat bilan yashash kabi soʼzlar tez-tez gapiriladigan boʼlib qoldi va bu xalqlarning eʼtiborini tortmoqda.
j) Kofir rahbarlar, masalan Frantsiya tashqi ishlar vaziri «biz Xalifalik barpo boʼlishini toʼxtatib qololmaymiz, ammo uni kechiktirishga harakat qilamiz», degani kabi bayonotlar yangramoqda.
z) Qoʼzgʼolonlardan keyin kelgan hukmdorlarga Ummat rozi boʼlmayapti. Chunki ularni yo eskilarning kopiyasi yoki ulardan ham yomon, deb bilyapti.
Yuqoridagilarni bayon qilganimizdan soʼng, endi 2011 yil hodisalarida quyidagilar isbotlanganiga eʼtibor qaratamiz:
1) Musulmon yurtlaridagi hukmron rejimlar oʼzlarining qonuniyligi va kuch-qudratini xalqidan olmaydi. Bunga Eron va jangarilarining Yaman, Iroq va Livandagi aralashuvi, shuningdek, Rossiya, Eron va boshqa davlatlarning Basharni ochiq qoʼllab-quvvatlashdagi aralashuvi dalil boʼladi. Bular birgalikda ishtirok etayotganini ochiq aytmasdan aralashayotgan koʼplab davlatlardan tashqari.
2) Bu rejimlar oʼz qonuniyligini oʼzlarining bosqinchi xoʼjayinlaridan oladi. Bunga Misrda boʼlgan narsa dalildir. Oʼshanda Husni Muborakning taxtdan ketganligi oʼziga ham aytilmay, mudofaa vaziri orqali bildirildi. Shuningdek, BMT Bashar Аsadni taxtdan ketkazishni muhokamaga qoʼydi, biroq, Suriyadagi qoʼzgʼolonni nazoratga olib boʼlmasligini koʼrgach, bundan voz kechdi.
3) Bu rejimlar aqidada ham, urfda ham Ummat jinsidan emas, binobarin, agʼdarilishi yaqin qolgan zaif rejimlardir.
Yuqoridagilardan xulosa qiladigan boʼlsak, biz Ummatning bu rejimlarni agʼdarishga va toʼgʼri sharʼiy tuzumni barpo etishga qodirligini koʼryapmiz, ammo buning uchun u bir necha shartlarni qilishi kerak boʼladi:
1 – Ummat qaytadan sogʼlom fikrlash yoʼliga oʼtsin.
2 – Dinini qayta koʼrib chiqsin va shu orqali soʼnggi ikki yuz yil ichida Islomga qasddan kiritilgan millatchilik, vatanparvarlik, sotsializm va demokratiya kabi nopok chang-gʼuborlarni qoqib tashlasin.
3 – Xalifalikni barpo etish uchun faoliyat qilayotganlarga ong va tafakkur ila qoʼshilsin, har qanday jarchiga ergashib ketmasin.
4 – Repressiya, dinni buzib koʼrsatish va yordamsiz qoʼyish kabi bosimlar sababli umidsizlikka tushmasin, shuni unutmasinki, unga paygʼambarlarning roli-boshqa insonlar ustida guvoh boʼlish roli topshirilgan:
﴿لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ﴾
«Toki, sizlar boshqa insonlar ustida guvohlarga aylaning» [Baqara 143]
5 – Oʼzgartirish uchun olib borayot faoliyati fikriy boʼlsin. Yaʼni kufr fikrlariga zarba berish bilan boʼlsin, jangarilar va qurol-yarogʼ bilan boʼlmasin, chunki bu faqat musulmonlarni oʼldirishga xizmat qiladi.
Soʼzimiz nihoyasida har narsani biluvchi va har ishga qodir Аllohdan duo qilib soʼraymiz, Oʼzi rozi boʼladigan, Islom va musulmonlarni kuch-qudratga toʼldiradigan, Islomni butun olamga rahmat qilib ulashadigan davlatning barpo boʼlishini tezlashtirsin, U bunga albatta qodirdir.
Roya gazetasining 2022 yil 8 iyun chorshanba kungi 394-sonidan
