بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Bugun musulmonlar davlati yo‘q Ummatdirlar!
Ustoz Yosir Abu Valid qalamiga mansub
Mabda-tuzumga ega bo‘lgan har bir ummatning u e’tiqod qilgan qonunlarga muvofiq ishlarini boshqaradigan hamda ushbu mabdani butun dunyoga risola sifatida olib chiqishga harakat qiladigan o‘z davlati bo‘lishi lozim. Shu bois, Islom risolasi mabdani Ummatga davlat orqali tatbiq qiluvchi o‘xshashi yo‘q namunaviy risola bo‘lgan. Shuning uchun ham o‘zining musulmonu g‘ayrimusulmon fuqarolari ustidan Islom ahkomlarini tatbiq qilishda qariyb o‘n uch asr davom etdi. Insonlar Alloh Taoloning ahkomlarini to‘g‘ri tatbiq etilishini o‘z tajribalarida ko‘rdilar. Davlat fuqarosi xavfsizlik, kuch-qudrat, hurmat, adolat, iqtisodiy mo‘l-ko‘lchilik va hazoriy gullab yashnash ne’matiga musharraf bo‘ldi.
Rosululloh ﷺning va ul zotdan so‘ng Ummatining nurafshon pozitsiyasi tarix sahifalarida qayd etildi. Ushbu pozitsiyada o‘z dini va davlati bilan kuchli bo‘lgan musulmonning holati namoyon bo‘ldi. Mana, etakchimiz Muhammad ﷺ er yuzidagi podshohlarga maktublar yo‘llab, maktubda ularni Islomga da’vat qildilar, do‘zax azobi bilan tahdid qildilar. O‘shanda Islom davlati etti yoshdan oshmagandi, ya’ni, hali yangi tug‘ilgan davlat edi.
Abbosiy xalifa Mo‘’tasim Billahning pozitsiyasiga qarang, undan musulmonlarning davlatlari soyasida kuchli va izzat-hurmatda bo‘lganlariga guvoh bo‘lasiz. O‘shanda Mo‘’tasim Billahga bir ayolning «yo Mo‘’tasim», deya najot so‘rayotgani xabari kelganda Umuriya¹ hokimiga maktub yo‘llab bunday deydi: «Mo‘minlar amiridan rumliklar ko‘ppagiga maktub: bu ayolni qamoqdan chiqar, aks holda, men senga shunday qo‘shin tortib boramanki, uning boshi sening oldingda, oxiri menin oldimda bo‘ladi». Vizantiya hokimi uning aytganini qabul qilmadi va ogohlantiruvchi tahdidli javob yubordi. Mo‘’tasim uning maktubini o‘qigach, bunday javob yozdi: «Bismillahir Rohmanir Rohim. Ammo ba’d, men maktubingni o‘qidim va nidoingni eshitdim, bas, buning javobini o‘z ko‘zing bilan ko‘rasan, eshitmaysan,
وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ
«Yaqinda kofirlar oxirat diyori kimniki ekanini bilib olajaklar» [Oli Imron 104]
O‘shanda Mo‘’tasim qo‘shini bilan yo‘lga tushib, Umuriyani qamal qilgan. O‘shandan beri Mo‘’tasimning ushbu pozitsiyasi har bir zamonda, ayol kishi yordam so‘rab, musulmonlardan najot talab qilgan paytida aytiladigan masalga aylanib qoldi.
Sulton Abdulhamid II Frantsiya teatrining Rosululloh ﷺni haqoratlovchi sahna asari namoyish qilayotgani haqida xabar topganda qanday yo‘l tutdi?! Frantsiya elchisini chaqirib, unga qahrli ohangda «Menkim musulmonlar xalifasi Abdulhamidxon, agar bu sahna asarini to‘xtatmasanglar dunyoni boshlaringa og‘daraman», dedi. Gertslь ushbu xalifadan yahudiylar yashashlari uchun Falastin erlaridan joy berishni talab qilganda unga bunday javob qildi: «Ushbu tuproqning bir qarichini ham sota olmayman, chunki bu zamin mening shaxsiy mulkim emas, Usmonli davlatning mulkidir. Biz bu erlarni faqat qonimizni to‘kib, kuchimizni sarflash bilan olganmiz va uni qonimizni to‘kib, kuchimizni sarflamagunimizcha hech kimga bermaymiz. Allohga qasamki, tanimni qiyma-qiyma qilsangiz-da, Falastinning bir qarich erini ham bermayman».
Musulmonlar etakchilari va Ummatning er kishilari tutgan bu va boshqa juda ko‘p pozitsiyalardan musulmon kishining o‘z tuzumi va davlatiga qanchalar mustahkam bog‘langanligi yaqqol ko‘rinib turibdi.
Hijratning 1342 yil 28 rajabida musulmonlarning so‘nggi qal’asi bo‘lgan Usmonli Xalifalik jinoyatkor Mustafo Kamol qo‘li bilan bekor qilinmasidan oldin G‘arb Ummatga qarshi fikriy kurash boshlagan. Buni u davlat va boshqaruv haqidagi tushunchalarga zarba berish orqali olib borib, o‘z fikrlari bilan Ummatning bitta tanasini bo‘lib tashladi va shu orqali uning davlati va saltanatini yo‘q qilishga zamin tayyorladi. Haqiqatda shunday bo‘ldi ham.
Buning ortidan, vatanparvarlik, millatchilik va irqchilik fikrlariga zamin tayyorlash uchun geografik bo‘linish yuz berdi. G‘arb davlatlari Ummat tepasiga hukmdorlar sifatida o‘zining malaylarini o‘rnatdi. Ular sionizm va imperializmga qarshi o‘zlarining jarangdor va balandparvoz soxta ma’ruzalari bilan odamlarni aldashardi. Ummat miyasidan sog‘lom islomiy tushunchalarni sug‘urib olish harakati davom etdi. Din masjidlarga, madrasalarga, ilm dargohlariga qamab qo‘yildi. Qalbaki minbarlardan zahri qotil fikrlar berila boshladi… Keyin, juda xavfli bir fikrni ko‘tarib chiqib, uni targ‘ib qildi. Bu – dinning siyosat va boshqaruvga aloqasi yo‘q, Ummat ibodatlar bilan kifoyalanishi kerak, degan fikr bo‘ldi. Davlatlar Qur’onni yodlash va shariat darslarini o‘rganish, masjidlar qurib, to‘garaklar ochish va Qur’on hofizlari anjumanlari o‘tkazish kabi ishlarni qo‘llab-quvvatlashdi. Ular ilgari surgan umumiy takliflar tahorat, nikoh, taloq kabi ijtimoiy munosabatlar va islomiy marosimlarga oid ahkomlaridan nariga o‘tmadi. Ulamolardan birortasi mana shunday chizib bergan ta’lim yo‘lidan nariga o‘tishga jur’at qilgudek bo‘lsa, yo qamaldi yoki qatl qilindi yoxud surgun etildi.
Ummat rejimlar va dindorlar qo‘lida kishanlanib qoldi. Hukumatlar adashtiruvchi tushunchalar berish va avlodlarni buzg‘unchi dasturlar bilan tarbiyalash orqali Ummatga qarshi muntazam savodsizlashtirish siyosatini olib borishdi. Musulmonlarni birlashtiruvchi diniy aloqalarga zarba berilib, ularning o‘rniga millatchilik va vatanparvarlik, hatto urug‘chilik aloqalarini o‘rnatish ustida ish olib borildi.
Biroq, Islom qalblarda chuqur ildiz otgan edi. Xossatan musulmonlarga qarshi sodir etilgan shuncha qilmishlarga qaramay, Ummat qayta oyoqqa turib, jonlanishga harakat qildi. Davlatlar esa, Ummatga makr qilib, uning harakati mevalarini yig‘ib oldi va Ummatni qayta kul ostiga ko‘mib qo‘ydi. Ana shunda Alloh Taoloning izni ila qo‘zg‘olonlar boshlanib, kul ostidagi cho‘g‘ alanga oldi… Ummat yiqilgan eridan qayta qo‘zg‘aldi… Biz uni o‘z hokimiyatini qayta qo‘lga kiritishga mushtoqlik bilan harakat qilayotganini ko‘rib-ko‘zlarimiz quvondi. Ummatning rohinga musulmonlari masalasiga qanchalar jon kuydirayotganiga, davlatlar qarshisida mard er kishilar pozitsiyasida turganiga butun dunyo guvoh bo‘ldi. Shuningdek, Ummat Rosululloh ﷺni haqoratlovchi karikaturalarga qarshi namoyishlarga chiqdi, mustabid rejimlarga qarshi er yuzining mag‘ribiyu mashriqida bir-birlariga birdamlik bildirib ko‘tarilganini barchamiz guvohi bo‘ldik… Bu yo‘lda Ummat qurbonliklar berdi, qoni va molini sarfladi. Musulmonlar tortib olingan qarorlarini qaytarib olish sari keskin qadamlar tashladilar. Islom Ummati o‘zining birligini namoyish qilib, butun olamga saboq berdi. Qanday qilib o‘zining masalasini hal qilishda birdamligini, soxta aloqalarni parchalaganini dunyoga ko‘rsatdi. Ummat o‘z ishlari bilan Alloh u uchun tanlagan diniy aloqani (robitani) ifoda etdi.
Alloh Subhanahu va Taolo bu Ummatga ulkan bir yaxshilikni iroda qilgan ko‘rinadi. Chunki musulmon o‘lkalarini boshqarayotgan rejimlarning malayligi yaqqol ochilib qoldi. Zotan, bu rejimlar Ummatning muammolari qarshisida haqni eshitmaydigan karlarga, tushunmaydigan gumrohlarga va haq yo‘lini, maslakini ko‘rmaydigan ko‘rlarga aylangani yaqqol ma’lum bo‘ldi.
Yaqinda hukmdorlar Alloh Taologa va Ummatga qarshi jur’atli pozitsiya bilan chiqishdi. Bu ilgari yashirincha qilishgan bosqinchi yahudiylar bilan munosabatlarni normallashtirishni endi ochiq-oshkor qilish pozitsiyasi bo‘ldi. O‘z odatlariga ko‘ra, saroy ulamolari bu qilmishlarni oqlashga kirishishdi. Ularning barchasi ayni xatti-harakatlari bilan Ummatga sen o‘z qaroringga ham ega emassan, qadr-qiymatga ham, deyishdi.
Biroq ularning umidlari va sa’y-harakatlari puch bo‘lib chiqdi. Chunki Ummatni Allohning Kitobi va Rosulining sunnati etishtirgan, ushbu Kitobu shariat hanuz Ummat qo‘lidadir, agar u to‘g‘ri yo‘ldan yursa, Allohning Kitobi va Rosulining sunnati uni yana qayta yuksaltiradi.
Abu Hurayra roziyallohu anhu Nabiy ﷺning bunday deganlarini rivoyat qiladi:
«مَنْ خَافَ أَدْلَجَ، وَمَنْ أَدْلَجَ بَلَغَ الْمَنْزِلَ، أَلَا إِنَّ سِلْعَةَ اللَّهِ غَالِيَةٌ، أَلَا إِنَّ سِلْعَةَ اللَّهِ الْجَنَّةُ»
«Kim (qaroqchi unga etib olishidan) qo‘rqsa sur’at bilan yuradi, kim sur’at bilan yursa, manzilga etadi. Ogoh bo‘lingizkim, Allohning moli qimmatdir, ogoh bo‘lingizkim, Allohning moli jannatdir». (Termiziy rivoyati).
Ha, Allohning moli qimmat, demak, unga erishishni istagan kishilar englarini shimarib, Alloh Taboraka va Taologa itoat qilishda jiddiy g‘ayrat ko‘rsatsinlar. Payg‘ambarlik minhoji asosidagi Xalifalik davlati soyasida Allohning izni ila o‘zining talabiga va panohiga etishish uchun sustlashmasinlar va zaiflashmasinlar. Ushbu ortida turib jang qilinadigan va u bilan himoyalaniladigan qalqon soyasida Islom Ummati davlat sifatida gavdalanib, o‘zining ulug‘ligini himoya qiladi, nomusini saqlaydi, Robbisi shariatini tatbiq qiladi. Bu Allohga hargiz mushkul emas.
¹ Umuriya (Amoriy) – Kichik Osiyoning Frigida viloyatidagi Vizantiya shaharlaridan biri. (Hozirda Turkiyaning Eskishehir, Kutahya va Afyon viloyatlariga to‘g‘ri keladi).
Roya gazetasi saytidan olindi
