«Hizb ut-Tahrir va Islomiy Xalifalik» maqolasi muallifiga raddiya
Biz sizning hijriy 1435 yil 9 zul-qa’da, milodiy 2014 yil 4 sentyabr payshanba kuni nashrdan chiqqan «Omira» ro’znomangizning 31121 sonidagi professor Bobakr Faysal Bobakr qalamiga mansub «Hizb ut-Tahrir va Islomiy Xalifalik (2-1)» nomli maqolasini o’qidik. Muallif maqolada Hizb ut-Tahrirga uydirmalar to’qishi bilan birga, zaif yo mavzu gap-rivoyatlarga tayanib, sahobai kiromlarga ham tuhmat-uydirmalar to’qibdi. Biz muallifning maqolasi davomini rosa bir hafta kutdik. Chunki muallifning maqolasiga (2-1) raqamini qo’ygani kishida ikkinchi qismi ham bor ekan, degan narsani paydo qiladi va bundan tashqari, muallif maqolasi so’nggiga «davom ettiramiz», deya qayd etgan, ammo davom ettirmagan. Bu maqolani davom ettirish o’rniga muallif 2014 yil 11 sentyabr payshanba kuni boshqa mavzudagi maqolalarini chop etgan. Uning «Hizb ut-Tahrir va Islomiy Xalifalik (2-1)» nomli maqolasi bir vaqtda «Sudan Tribyun» elektron saytida ham chop etilgan.
Biz raddiya bildirish huquqimizdan foydalangan holda, siz «Omira» ro’znomasi xodimlaridan ushbu raddiyamizni o’z ro’znomangizda chop etasiz, degan umiddamiz.
Allohdan yordam so’rab, raddiyamizni boshladik:
Muallif Bobakr Hizb ut-Tahrirga Xalifalikka qanday etib borish yo xalifa saylash vositasi to’g’risida mufassal qarashga ega emas, degan sifatni berish bilan o’zini hukm chiqaruvchi hokim o’rniga qo’yib olganiga qaramasdan, bu Hizb to’g’risida hech narsani bilmas ekan. Bu gapiga javobimiz quyidagicha:
Birinchidan: Muallif tariqat bilan uslub o’rtasini ajratolmagan. Tariqat doimiy-o’zgarmas usul bo’lib, Islomda shar’iy ahkomlar sirasiga kiradi. Uslub esa ma’lum bir ishni bajarishda foydalaniladigan doimiy bo’lmagan usul bo’lib, agar bu usul harom bo’lmasa mubohlardan hisoblanadi. Chunki shar’iy qoida «Haromga olib boruvchi narsa ham haromdir», deydi. Uslub ham shunday, qachon u harom uslub bo’lsa yoki haromga olib boradigan bo’lsa, unga amal qilinmaydi.
Xalifa saylash mavzusida bay’at qilish birdan bir shar’iy tariqat bo’lib, Alloh Subhanahu uni Islomdagi xalifa saylashning tariqati qilib bergan. Biroq bay’atni amalga oshirish uchun qo’llaniladigan uslub yoki uslublar esa turli xil bo’lib, muboh sanaladi. Muallifga tushunarsiz bo’lgan narsa ham mana shu, shu bois u bay’at aqdi uchun ittifoq qilingan tariqat yo’q, degan fikrni aytdi. Shu erda muallif bunday deya Nabiy Aga ham tuhmat qilgan: «Chunki Rosul hokim saylash uchun ma’lum tariqat qo’ygan emas, agar Abu Xolil bay’atni nazarda tutgan bo’lsa-da, biroq bay’at aqdi uchun ittifoq qilingan tariqat yo’q».
Axir, Nabiy A bizga qanday hammomga kirishimizni ham ta’lim bergan bo’la turib, Robbi huzuriga rehlat qilganlaridan keyin bizga qanday xalifa saylash yo’lidan ta’lim bermay ketgan bo’lishlari mumkinmi?!
Imom Muslim o’zining sahihida Abu Hurayra Gdan ushbu rivoyatni ishlab chiqqan:
«كَانَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ تَسُوسُهُمُ الأَنْبِيَاءُ، كُلَّمَا هَلَكَ نَبِيٌّ خَلَفَهُ نَبِيٌّ، وَإِنَّهُ لاَ نَبِيَّ بَعْدِي، وَسَتَكُونُ خُلَفَاءُ فَتَكْثُرُ، قَالُوا: فَمَا تَأْمُرُنَا؟ قَالَ: فُوا بِبَيْعَةِ الأَوَّلِ فَالأَوَّلِ، وَأَعْطُوهُمْ حَقَّهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ سَائِلُهُمْ عَمَّا اسْتَرْعَاهُمْ»
«Banu Isroilga payg’ambarlar siyosat yurgizardi. Qachon bir payg’ambar halok bo’lsa, ortidan boshqa bir payg’ambar kelardi. Mendan keyin esa payg’ambar yo’q. Xalifalar bo’ladi va ular ko’payib ketadi. Shunda: bizga nimani buyurasiz? – deyishgan edi, aytdilarki: birinchisining, faqatgina birinchisining bay’atiga vafo qilinglar va ularning haqlarini beringlar, zero Alloh ulardan fuqaroni qanday boshqarganlari haqida so’raydi».
Darhaqiqat, Nabiy A boshqaruvda o’z payg’ambarliklari ortidan hukm yuritish tariqati bay’at ekanligini ko’rsatib berdilar va buni Abu Xolil aytgani yo’q! Bay’at qilish tariqatiga kelsak, u ham ma’lum narsa. Ya’ni hokim bilan musulmonlar o’rtasidagi aqd bo’lib, unda hokimga musulmonlar ustidan Allohning Kitobi va Rosulining sunnatlari asosida hukm yuritishi, ular esa xursandchilikda ham, qayg’uda ham… unga itoat qilishlari shart qilinadi. Ammo muallifning Nabiy Adan so’ng xulafoi roshidinlarning rahbar bo’lishlari uchun turli xil tariqatlar bo’lgan, degan gapiga kelsak, bunda tariqatlar bo’lmagan, birdan-bir tariqat musulmonlar tarafidan xalifaga qilingan bay’at bo’lgan. Unda uslublar har xil bo’lsa-da, yuqorida aytganimizdek, mubohdir.
Islomiy boshqaruvni istamaydigan, biroq buni ochiq aytmaydigan Islom dushmanlari bugun muallifning xulafoi roshidinni saylash amaliyotini shubha ostiga oladigan mana shunday so’zlariga o’xshash so’zlardan foydalanmoqda va bu so’zlardan o’zlarining g’arazli maqsadlari yo’lida foydalanmoqda.
Ikkinchidan: Hizb ut-Tahrirning nafaqat xalifa saylash vositasi yoki Xalifalikka etish kayfiyati to’g’risida mufassal ochiq-oydin qarashlari bor, balki boshqaruv, siyosat, iqtisod kabi hayotiy tuzumlar bilan bog’liq mufassal ochiq-oydin qarashlari ham mavjuddir. Hizbning bu jiddiyligi uning qo’lida Allohning Kitobi, Rosulining Sunnati, sahobalar ijmoi va qiyosdan istinbot qilgan dastur loyihasi borligida. Hizbning kuchli dalil va sog’lom ijtihod bilan ishlab chiqqan ushbu Xalifalik davlati dasturi loyihasi kitobi 191 moddadan iborat. O’ylaymanki, muallif uni o’qigan emas. Keyin, Hizb o’zining «Xalifalik davlati jihozi (boshqaruv va idora)» nomli kitobida shu muallif birodarimizga tushunarsiz bo’lgan narsalarning hammasini, xususan, xalifa saylash va unga bay’at qilishning amaliy tadbirlari mavzusida ro’y-rost bayon qilgan. Agar u haqiqat izlovchi jiddiy yozuvchi bo’lsa, biz bilan bog’lansin, bu kitobni unga hadya qilamiz. Shuningdek, kitob bilan Hizbning internetdagi sayti orqali ham tanishib chiqishi mumkin.
Uchinchidan: Sahobalar tarixiga sho’ng’ib, ularga o’zlari loyiq bo’lmagan sifatlarni berish Islom va musulmonlar dushmanlarining ishi. Haqiqiy mo’min sahobai kirom Glarni yaxshi ko’radi va ular haqqiga nomaqbul so’z aytilishiga rozi bo’lmaydi. Chunki Nabiy A sahobalar to’g’risida bunday deganlar:
«اللهَ اللهَ فِي أَصْحَابِي اللهَ اللهَ فِي أَصْحَابِي لا تَتَّخِذُوهُمْ غَرَضًا بَعْدِي فَمَنْ أَحَبَّهُمْ فَبِحُبِّي أَحَبَّهُمْ وَمَنْ أَبْغَضَهُمْ فَبِبُغْضِي أَبْغَضَهُمْ وَمَنْ آذَاهُمْ فَقَدْ آذَانِي وَمَنْ آذَانِي فَقَدْ آذَى اللهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى وَمَنْ آذَى اللهَ فَيُوشِكُ أَنْ يَأْخُذَهُ»
«Sahobalarim borasida Allohdan qo’rqing, sahobalarim borasida Allohdan qo’rqing, mendan keyin ularni nishonga olmang, chunki kim ularni yaxshi ko’rsa, men ham uni yaxshi ko’raman, kim ularni yomon ko’rsa, men ham uni yomon ko’raman, kim ularga ozor etkazsa, menga ozor etkazibdi, kim menga ozor etkazsa, Alloh Taboraka va Taologa ozor etkazibdi, kim Allohga ozor etkazsa, Alloh uni azob bilan ushlashi mumkin».
Umid qilamanki, muallif birodar shunday kimsalar to’pidan emas va u Allohga istig’for aytib, g’or do’sti Siddiq Gga hamda Umarga bergan sifatlari uchun tavba qilib oladi, zotan, Nabiy A Umar haqida bunday deganlar:
«مَا سَلَكَ عُمَرُ طَرِيقًا إلاَّ سَلَكَ الشَّيْطَانُ طَرِيقًا آخَرَ»
«Umar bir yo’ldan yursa, shayton butunlay boshqa yo’ldan yuradi». Alloh Siddiq va Umardan ham, barcha sahobalardan ham rozi bo’lsin. Gap shundaki, mullif: «Ansoriylar Umar bilan Abu Bakrning xalifalikka yopishib olishganini ko’rishgach, Sa’dni boshliq qilishdan hafsalalari pir bo’ldi» deb yozgan. Uning bunday sifatlashini Umar Gning saqifa kuni haqida aytgan quyidagi so’zlari rad etadi: «…(Abu Bakr aytdi:) ammo o’zlaringiz aytgan yaxshilikka kelsak, bunga siz (ansoriylar) loyiqsiz, arablar esa bu ishni faqat Qurayshdan mana shu mahallagagina loyiq ko’rishgan. Chunki ular nasab va yurt jihatidan eng o’rtasidir, shuning uchun men sizlarga mana shu ikki kishidan birining (xalifa bo’lishiga) rozi bo’ldim, ikkovidan o’zingiz xohlaganingizga bay’at beringlar. (Umar aytadi:) Abu Bakr shunday deb mening qo’limni va o’rtamizda o’tirgan Abu Ubayda ibn Jarroh qo’lini ushladi. U aytgan so’zlardan ko’ra boshqa biron narsani bunchalik yoqtirmaganman. Allohga qasamki, kelib bo’ynimga urishlari – bu meni biron gunohga yaqinlashtirmagan holda – men uchun oralarida Abu Bakr bo’lgan qavmga amir bo’lishimdan ko’ra yaxshiroqdir». Xo’sh, qani bunda Umarning xalifalikka mahkam yopishib olgani?! Abu Bakr Gning xalifa bo’lish vazifasini zimmasiga olganidan keyin ushbularni aytgani haqida sahih rivoyat bor. Abu Bakr Allohga hamdu sano aytganidan keyin bunday dedi: «Ammo ba’d, men bu ishga bosh bo’ldim, holbuki o’zim uni (boshchi bo’lishni) yoqtirmayman, shuning uchun Allohga qasamki sizlardan birontangiz meni bundan xalos qilishingizni albatta xohlar edim». Xo’sh, yozuvchi aytganidek qani Abu Bakrning yopishib olgani?!».
To’rtinchidan: Muallif Abu Bakr Siddiq Gdan keyin xalifalarga bay’at qilish bilan bog’liq masala haqida noto’g’ri, balki adashtiruvchi ma’lumotlar keltirgan. Masalan, bunday deydi: «Siddiq G vafot etish oldidan o’z o’rniga hech kimni musulmonlar uchun hatto ahli hal val aqd uchun ham xalifa qilib qoldirmadi, balki sayyidimiz Umarga o’ralgan maktubda vasiyat qilib qoldirdi va uning vafotidan oldin Umarga musulmonlar bay’at qilishdi maktubda nima deyilgani musulmonlarga sirligicha qoldi». Bu juda noto’g’ri gap, hatto ochiqdan-ochiq yolg’on. Abu Bakr G kasalligi o’lim bilan tugashini sezgach, ayniqsa o’sha paytda musulmonlar qo’shini Fors va Rim kabi yirik davlatlarga qarshi jang olib borayotgan edi, huzuriga musulmonlarni chaqirib, ulardan maslahat so’radi. Maslahat uch oy davom etdi. Uch oydan so’ng musulmonlar ko’pchiligining fikrini bildi va o’zidan so’ng xalifalikka Umarni ahd qildi, ya’ni bugungi kun tilida aytganda Umarni ularga nomzod qilib ko’rsatdi. Ushbu ahd ya’ni nomzod qilish Xalifalik uchun Umarga aqd qilish bo’lgan emas, chunki musulmonlar Abu Bakr Siddiq vafot etganda masjidga keldilar va Umar Gga musulmonlar xalifasi sifatida bay’at qildilar. Agar bu ish aqd bo’lganda edi, Umarga bay’at qilishning hojati bo’lmasdi, chunki yuqorida aytganimizdek, bay’atsiz hech kim musulmonlar xalifasi bo’lolmaydi. Qachon Umar Gga pichoq urilgach va u ham o’limiga ko’zi etib qolgach, o’zidan keyingi kishini nomzod qilib ko’rsatdi, u bilan aqd qilmadi. Ushbu nomzod qilib ko’rsatishni ham musulmonlar biz uchun biror kishini o’zingiz tanlab bering, deya qattiq turib olishgandan so’nggina shunday qildi. Usmon Gning Xalifalikka o’tirishi ham ma’lum narsa. O’shanda Abdurrahmon ibn Avf G musulmonlar uylarini birma-bir aylanib, ulardan Umar Gdan keyin kimni xalifa bo’lishini istashlarini so’rab chiqdi, erkagu ayollardan so’radi. Ali Gga bay’at qilinishiga kelsak, unga Madina va Kufadan barcha musulmonlar bay’at qilganlar. Muallif da’vo qilganidek bo’lmagan. Muallif bu ish qilich va nayzaning zo’rligi bilan bo’lganini da’vo qilish bilan Alini bay’at orqali emas, zo’ravonlik va zulm bilan xalifa bo’lgan, degan fikr paydo qilib qo’yadi. O’sha paytdagi fitnaga esa to’xtalishimizga hojat yo’q, chunki bu boshqa mavzu.
Beshinchidan: Muallifning o’z maqolasi so’nggida bizdan nima uchun Afg’onistonda Tolibon e’lon qilgan Islom davlatini qo’llab-quvvatlamadingiz, nega Mullo Umarga bay’at qilmadingiz, degan savoliga kelsak, buning javobi oddiy: Tolibon Islomiy Xalifalik davlatini e’lon qilgan emas, balki afg’on amirligini e’lon qilgan. Albatta bu ikkisi o’rtasida er bilan osmoncha farq bor. Keyin, Mullo Umar o’zini musulmonlar xalifasi deb ham e’lon qilmagan, balki Afg’oniston islomiy amirligining amiri, deya e’lon qilgan.
To’g’ri yo’l yolg’iz Allohning izmida va U sirotul mustaqimga O’zi etaklaydi.
Ibrohim Usmon (Abu Xalil) Hizb ut-Tahrirning Sudan viloyatidagi rasmiy notig’i
Telefon: 0912377707 – 0912240143
Elektron pochta: spokman_sd@dbzmail.com
