So‘zlarimni nimadan boshlashni ham bilmayman. Kofir Moskva yoki qotil Asadning xunrezliklariga duchor bo‘lgan va vayronalar ostida qolgan Halabdanmi? Yoki Musulmonlarning shafqatsiz qirg‘in qilinishini uzoqdan kuzatib o‘tirgan rahbarlardanmi? Yo Televizor ekranlarida “Jannat aniqmi yoki mavhummi”, deya tortishayotgan, ammo ummatning muammolariga nisbatan esa jimgina sukut saqlayotgan olimlardanmi? Bilmadim… Ammo haqiqat shuki, Halab qon yig‘lamoqda.
Suriya qo‘zg‘oloni ko‘p narsalarni fosh qildi; musulmonlar rahbarlarining sukunatini fosh qildi. Parij hujumlarini tun yarmida bo‘lsa ham tarqata boshlagan, biroq Halab va musulmonlarga kelganda sukunatni afzal ko‘rgan matbuotni fosh qildi. Musulmonlarning dardi ila dardlanmagan olimlarni fosh qildi.
Kofirlarning talablarini ikki bukilib qabul qilayotgan ey musulmonlar hokimlari! Siz “Bir daqiqa”, (One minute) deya chiqqan vaqtingizda Falastin musulmonlari sizdan ko‘p narsa kutgan va asirlikdan qutilishni orzu qila boshlagan edi. Xuddi shuningdek, siz “Suriyaliklar bizning birodarlarimizdir. Insha Alloh, biz bir kun Damashqqa borib, Ummaviylar masjidida namoz o‘qiymiz”, deganingizda Suriyalik birodarlarimiz sizga umid bog‘lagan edi. Ammo siz quruq gapdan nariga o‘ta olmadingiz, qatliomlar qarshisida sukut saqladingiz. Allohning dushmanlarini do‘st tutdingiz va do‘st tutishda davom etmoqdasiz.
Ey rahbarlar! Musulmonlarning tuyg‘ulari bilan o‘ynashni bas qilib, qirg‘inlarga chek qo‘yish uchun qachon qo‘shinni harakatga keltirasiz? Yoki sizning Ummaviylar masjidida o‘qiydigan namozdan maqsadingiz janoza namozi edimi?
Sizlar musulmonlarning boshidan zulmlarni ketkazishdan ko‘ra Allohning dushmanlarini rozi qilishni afzal bildingiz. Vaholangki, azizlik faqat Allohning huzuridanligini nahot bilmasangiz? Tariximiz azizlikni kofirlardan emas, Allohning huzuridan izlagan rahbarlar hikoyalari bilan to‘ladir. Qatliomlarga sukut saqlash u yoqda tursin, asirlarning xabarlari qulog‘iga yetar-etmas jihodga otlangan rahbarlarimiz bor edi. Sulton Alparslonning nabirasi Sulton Sanjar musulmon birodarlarining asir tushib qolganligini eshitgan paytda yozgan maktubi buning eng go‘zal misollaridan biridir.
Maktubning matni quyidagicha:
“Menga yetib kelishicha, musulmonlarning yerlarini istilo qilib, ulardan ba‘zilarini asir olibsan, ba‘zilarini esa qilichdan o‘tkazib, mol-mulklarini talon-taroj qilibsan. Bu ishning oqibati nima bo‘lishini o‘ylashdan shayton seni to‘sib qo‘yibdi. Biz asirlarning maktubini o‘qigan zohoti yuzimizni Rumga qaratdik va shunday qaror qildik: Rum Qaysari bizga asirlarni topshirmasa, Islom yurtlaridan olgan har bir narsani qaytarib bermasa va uzr so‘ramasa Alloh uchun shunday buyruq qilamanki, sharqdan g‘arbgacha, dengiz va quruqlikdan Hindiston, Turkiya va Fors qo‘shinlari Rum tomonga yurish qiladi. Ular dengiz va tog‘larni larzaga solib, Konstantinopolni bizning mulkimizga aylantirishadi! Rum askarlaridan bittasini ham tirik qoldirishmaydi. Islom ramzi bo‘lgan Masjid va minbarlarni Allohning inoyati bilan Rumning ichida barpo qilishadi. Haq Taoloning azizligi, Muhammad SAVning hurmati va otam Sulton Malik Shoh haqqi uchun qasam ichamanki, mahbuslarning barchasi, bitta ham qolmay, o‘z yurtlariga qaytarilmasa, bu yozganlarimning barchasini amalga oshirib, buni butun olamga ibrat qilaman. Meyyafarikindan Konstantinopolgacha hamma joyni kulini ko‘kka svuraman”. (Ibn Asir,”al-Komil fit-tarix “, 11 jild, 100 sahifa.)
Ey sukunatga o‘ralgan olimlar! Sizlar uchun Alloh shunday marhamat qiladi:
إنما يخشى الله من عباده العلماء
“Allohdan bandalari orasidagi olimlargina qo‘rqur” [Fatir 28]
Rasululloh s.a.v. esa olimlarning maqomlari muhimligini shunday so‘zlar bilan bayon etdi: العلماء ورثة الأنبياء
“Olimlar payg‘ambarlarning vorislaridir” [Abu Dovud va Termiziy rivoyati]
Afsuski, Halab olov ichra yonar ekan, bizning olimlarimiz hali ham Jannatning aniq yoki mavhumligi masalasini kunning dolzarb masalasi sifatida jonli ushlashga harakat qilishmoqda. Bu ne ko‘rgulik ey Robbim !!
Ey olimlar! Allohga taqvo qiling va haqiqatni gapiring. Namozn buzadigan shartlarni gapirganingiz kabi, begunoh musulmonlarning qonini to‘kish katta jinoyat ekanligini ham ayting. Shuningdek, ro‘zani buzadigan masalalar haqida gapirganingizchalik, rahbarlarning musulmonlarga yordam qo‘lini cho‘zmay, harom ish qilayotganlari haqida ham gapiring. Paypoqsiz namoz o‘qiladimi, degan masalaga fatvo chiqarganingiz kabi, rahbarlarning AQSh bilan strategik shartnomalar tuzish haromligi haqida ham fatvo bering. Alloma Ahmad ibn Hanbal kabi haqiqatni aytingki, Alloh sizni ikki dunyoda aziz qilsin.
Ahmad ibn Hanbalning amakisi Ishoq Ibn Hanbal aytadi; Bir kuni men Ahmad bin Hanbal yotgan qamoqqa kirib unga “ey Abu Abdulloh! Do‘stlaringiz qabul qilishdi, faqat siz zindonda qiynoq ostida qoldingiz”, dedim. Ahmad ibn Hanbal shunday javob qildi; “Ey amakijon! Agar olim kuch oldida bosh egsa, johil esa johilligini qilsa, unda haqiqat qachon ro‘yobga chiqadi”. Ishoq hech narsa demadi. Ibn Hanbal yana shunday dedi; Xabbob rivoyat qilgan hadisni allaqachon unutdingizmi?
Rasululloh s.a.v. shunday marhamat qildilar: “Sizlardan avvalgilar qizdirilgan temir taroqlar bilan taralardi, lekin bu ularning dinlaridan qaytara olmasdi”. Ishoq “bizda hech umid qolmadi”, dedi. Bunga javoban Ahmad ibn Hanbal “Qamoq men uchun hech narsa emas, hatto uyim kabidir. Qilich bilan o‘ldirsalar ham parvo qilmayman. Ammo men qamchiga sabr qila olmasligimdan qo‘rqaman” dedi. Shunda buni eshitib turgan qamoqdagilar “ey Abu Abdulloh, Xavotir olmang! Faqat ikki qamchi … Keyin boshqa zarbalar qayerga urilganligini ham sezmaysiz”, deyishdi. Imom Ahmad biroz ko‘ngli taskin topdi.
Robbim Islom Ummati uchun haqiqatni va Allohning hukmlarini eslatib turadigan solih ulamolar chiqarsin. Robbim tez kunda musulmon birodarlarimizning nola-yu fig‘onlarini eshitadigan, Halab va boshqa yerlardagi qirg‘inlarga chek qo‘yadigan, birodarlarining dardini o‘zining dardi deb biladigan Roshid Xalifa ato etsin.
Albatta bu Alloh uchun qiyin emas.
Abdulloh Imomo‘g‘li.