Misr prezidenti mintaqada terrorizm (Islom) keng yoyilib borayotganidan ogohlantirdi. As-Sisining ta’kidlashicha, bu muammo nafaqat arab davlatlarini, balki barcha davlatlarni, jumladan Amerika qo’shma shtatlari, Rossiya va Yevropani ham o’z ichiga oladi.
As-Sisi “Musulmon birodarlar” jamoasini mamlakatni izdan chiqarish uchun faoliyat olib borishlikda aybladi.
“Bu mintaqa hozirda vayron etilishi ham mumkin. Biz bunga ruxsat bermasligimiz lozim”, “Ey misrliklar! Shuni aslo unutmangki, bu erda Misr davlatini xonavayron qilish uchun tayyor turgan Xudobexabar guruh bor. Ular bu ishni jihod deb bilishadi”, “ular mamlakatni izdan chiqarish uchun qurol sifatida dindan foydalanmoqda”, dedi Misr prezidenti.
As-Sisining bu so’zlari Misr hukumati tarafidan yoqilg’ilar narxini ko’tarish kabi bir necha iqtisodiy qarorlar qabul qilingandan keyingi birinchi chiqishida yangradi.
Prezident Misr xalqini sayyohlar kelmay qo’yganligi tufayli yuzaga kelgan iqtisodiy inqiroz qarshisida birlashishga va sabr bilan turishga chaqirdi. U yoqilg’i narxlarini ko’tarishga qaror qilganligini ta’kidlar ekan, bu omma xalqqa to’g’ri kelmasligini, biroq bundan boshqa tanlov yo’qligini bildirdi.
“Biz bu achchiq dorini ichishga majburmiz”, dedi u so’zi davomida.
Bu qarordan maqsad mamlakatni qarzga botib qolishdan saqlab qolish ko’zda tutilganligiga ishora qilgan as-Sisi “yoqilg’i narxlarini ko’tarish haqidagi oxirgi qaror mamlakat duch kelayotgan qarzlardan qutilish uchun zarurdir”, “agar bu qaror kechiktirilsa mamlakat 3 tirillion junayh (417 milliard AQSh dollari) miqdorida qarzga botib qoladi” dedi.
As-Sining bildirishicha, Misr davlati kambag’alchilik va qiyinchiliklarni engib o’tish uchun ikki yil kerak bo’ladi. Hukumat qaroriga ko’ra, ba’zi benzin turlarining narxlari 78%ga, tabiiy gazning narxi esa 175%ga ko’tarilgan.
Bosh vazir Ibrohim Mihlab ham narx-navoni ko’tarish qarorini yoqlab, iqtisodni isloh qilish uchun bu ish zarur ekanligini bildirdi. Mihlabning aytishicha, bu mollar ta’lim tarbiya va sog’lik tizimi uchun sarflanadi.
Turkiston:
Voqe’dagi mavjud demakratiyaga asoslangan kapitalistik tuzm, o’zining zaifligini yashirish maqsadida, zaif va tobe’ davlatlarda xar xil baxonalar ostida diktatorlik rejimlarini barpo qiladi. Odatda, diktaturaning deyarli barchasi o’z xalqini iloji boricha qashshoqlikda ushlab turishga xarakat qilishadi. Asadning Suriyadagi, Saddamning Iroqdagi, Karimovning O’zbekistondagi… va xokazo davlatlar bunga misol bo’la oladi. Asosan islomiy uyg’onish arafasidagi yoki shundek xavf mavjud o’lkalar nishonga olinadi. Bu, ushbu davlatlar fuqorolarini faqirlik muammolarini xal qilish uchun kurashish bilan avvora qilib qo’yadi degan umidda vujuddga keltiriladi.
Lekin xar qanday zulm, agar unga qarshi to’g’ri siyosiy kurash olib borilsa, ummatning uyg’onishi uchun qulay vaziyatlar paydo qiladi. Buning uchun unga qarshi kurash olib borayotgan xarakat, zulm qilayotgan tuzum yoki sistema (mabda’) tarkibida bo’lmasligi lozim. Aks xolda, Mursiyning boshqaruvi singari o’zi zolimga aylanib qolishi muqarrar. Negaki zulm mavjud sistemaning ichida bo’lib, bu kurash, xuddi o’z tanasining biror a’zosiga qarshi kurashishga o’xshaydi.
Shuning uchun Xizb ut Taxrir, dunyoning qaysi burchagida ish olib bormasin, xar bir zulmni o’z asosiga bog’lagan xolda, xalqning tub manfaatlarini ximoya qilar ekan, xech qachon kufr sistemalarining biror ta’riqatidan foydalanmaydi. Xatto insoniy ko’z qarashda go’yoki maqsadga etishning eng yaqin va qulay yo’li bo’lib ko’ringanida xam. Chunki bu yo’llarning barchasi kufrning qadamlarini sobit qilishidan tashqari, kufrga olib boruvchi tuzoqlar bilan to’lib bitgan. Misr, Livan, Sudan, Iroq, Afg’oniston, Falastin Qirg’iziston… voqe’ligida bunga guvox bo’lib turibmiz. Bu yurtlar go’yo zulmga qarshi tubdan o’zgartirish maqsadida kurash olib borishadi. Lekin natijalari faqat o’z xalqlarini kufr arqoni bilan maxkamroq boylab berishayotganlaridan o’zga narsani ko’rayotganimiz yo’q. Shunday bo’lishi muqarrar. Chunki bular olib borishayotgan qarshilik xarakatlarining barchasi, mavjud vaziyatlarni bartaraf etishning o’ziga cheklanib, uni keltirib chiqaruvchi asoslariga bog’lay olishmaydi. Natijada bir muammo bartaraf etilgan taqdirda xam, bir necha muammolar yoki kufr manfaatlari paydo bo’ladi.